286

Jak widać z wykresu na rysunku 11.12 oporności łączonych elementów R_m| i R_m2 są stosunkowo niewielkie. Największa oporność występuje na styku łączonych elementów, a oporności styku elementów z elektrodami R_s] i R_s2 są od niej około 2 razy mniejsze. Tak więc największa ilość ciepła wydzielona będzie na styku R_s, a tym samym temperatura w obszarze tego styku będzie najwyższa. Tam też nastąpi nadtopienie materiału, a po wyłączeniu przepływu prądu uformuje się jądro zgrzeiny.

Wartość oporności kontaktowej /?_s. jest zależna również od stosowanych nacisków, powodujących wyrównanie chropowatości powierzchni łączonych elementów. Zależność taką dla przypadku zgrzewania elementów stalowych podaje rysunek 11.13. Wynika z niej, że wpływ siły docisku jest bardzo znaczny, ale jedynie przy obciążeniach do 2000 N. Przy obciążeniach wyższych jej wpływ znacznie maleje.

Rys. 11.13. Wpływ siły docisku na wielkość oporności kontaktowej w temperaturze otoczenia [36]

Duża ilość ciepła wydzielana jest także na styku R_s[ i R_s2, toteż, aby zapobiec nadmiernemu wzrostowi temperatury w obszarze tych styków, elektrody wykonywane są z materiałów łatwo odprowadzających ciepło (miedź stopowa), a ponadto są chłodzone wodą.

Proces powstawania jądra zgrzeiny oraz rozkład temperatur w obszarze strefy zgrzeiny przedstawione są na rysunku 11.14. Rysunek 11.14a obrazuje stan początkowy, bezpośrednio po włączeniu przepływu prądu. Następuje wówczas wstępne nadtopienie materiałów na styku R_s, a tym samym oporność tego styku ulega zmniejszeniu. Temperatura styku nie wzrasta już, powiększa się jedynie ilość płynnego metalu, a jądro zgrzeiny rozszerza się.

286