289

289

0    tym, że obróbka to w dużym skrócie „narzędzie + ruchy przez nie wykonywane”, prowadzi najczęściej do błędów, których przykład pokazano na rysunku 7.50a.

Układ wymiarów zdeterminowany przez technologię może być w wielu punktach niezgodny z regułami nakazującymi i ograniczającymi, wynikającymi z teorii konstrukcji. Nie dotyczy to najczęściej całego układu, lecz tylko pewnej jego części. Przykładem może być wymiarowanie przedmiotu obrabianego zespołem jednocześnie pracujących narzędzi (rys. 7.5la). Dla tego sposobu obróbki wymiary powierzchni obrabianych jednocześnie należy powiązać ze sobą, co z reguły daje szeregowy łańcuch wymiarów. Gdy kształt •

1    wymiary obrabianych powierzchni są odwzorowaniem kształtu i wymiarów krawędzi skrawających, zarysy tych powierzchni należy tak wymiarować, aby podane wymiary pozwoliły na bezpośrednie sprawdzenie kształtu i wymiarów narzędzia oraz jego ustawienia względem przedmiotu podczas obróbki (rys. 7.51b, c).

Jeszcze inaczej wybiera się bazy wymiarowe w przedmiotach przewidzianych do obróbki na obrabiarkach współrzędnościowych. Tutaj, jak łatwo się domyślić, najodpowiedniejsze są współrzędnościowe układy wymiarów.