2tom126

5. MASZYNY ELEKTRYCZNE 254

i wirnika. Wykres kołowy sporządza się na podstawie wyników próby biegu jałowego oraz wyników próby zwarcia ustalonego.

Podczas próby biegu jałowego mierzy się przy pracy silnikowej prąd pobierany z sieci I_os, moc czynną pobieraną z sieci P_os oraz prędkość obrotową maszyny n w funkcji napięcia zasilającego U o stałej częstotliwości znamionowej f_s. Na tej podstawie oblicza się współczynnik mocy cos <p_os oraz poślizg s_a (rys. 5.9), a ponadto straty mocy w rdzeniu P,._c i straty mocy tarcia P_m — tzw. straty mechaniczne (rys. 5.10).

Rys. 5.10. Wyznaczanie strat mocy w rdzeniu P_F, i strat mocy tarcia silnika indukcyjnego

Przy próbie zwarcia ustalonego mierzy się prąd pobierany z sieci f_ts, moc czynną pobieraną z sieci P_ks w funkcji napięcia zasilającego U o stałej częstotliwości znamionowej. Na tej podstawie oblicza się współczynnik mocy costp^ i ekstrapoluje się wyniki pomiaru do wartości napięcia znamionowego (rys. 5.11).

Wykres kołowy — przedstawiony na rysunku 5.12 — sporządza się następująco. Obiera się skalę dla prądu stojana oraz prądu wirnika a, wyrażoną w A/mm, następnie zaś oblicza się skalę dla mocy m_sU_phs a, wyrażoną w W/mm oraz skalę dla momentu

i ⁿ

obrotowego m_sU_phs «/—n_syn, wyrażoną w N-m/mm, przy czym n_sy„ — prędkość obrotowa synchroniczna, obr/min.

Po wykreśleniu fazora napięcia U_phs oraz fazora prądu biegu jałowego I_os pod kątem tp_os, a także prądu I_ks pod kątem <p_ks znajduje się odpowiednio punkty A₀ oraz A_L, o których wiadomo, że leżą na poszukiwanym okręgu. Następnie należy wyznaczyć położenie prostej, na której znajduje się środek koła. W tym celu z punktu A₀ rysuje się prostą Po pod kątem 2y_s do linii poziomej — prostopadłej do fazora napięcia D'_{ph t}. Przy czym

‘g'A =

X_m + X„

Ponieważ kąt y_s jest bardzo mały, to

tg2’A

2 tg y_s =

2*,

*_m + *,_s

2 RJo

U_P>,_S

(5.20)

maszyny indukcyjne

255

5.2.

’• Wykres kołowy prądów maszyny indukcyjnej o wirniku bez wypierania prądu

^Rys. s.i2