2tom279

7. TRAKCJA ELEKTRYCZNA 560

w którym:

G²    a

A₀ = -M₀-X + S-(9₀-9)

= ^b« = ² gnm°

C„ = XG₀(X + 2N)M₀

przy czym: X — naciąg linki w temperaturze 9, N; N — naciąg drutu jezdnego, N; S — przekrój przewodu, mm².

Do obliczenia naciągu w innych temperaturach 9 korzysta się ze wzoru X¹ + AX²+BX-C = 0    (7.62)

w którym:

A = M + 2N-X₀ + S-(9-.9„) P

M =

a²GlS

24PX²0 ’

B = 2N(/4 —l,5Ai)

C = W²

*„G

A'₀ + 2-^M + NG₀

\NG₀

M-S-(9-9₀)

Wielkości z indeksem zero odnoszą się do stanu normalnego.

Naciąg drutu jezdnego N₂ w dowolnej temperaturze 9₂ można obliczyć — przy znanym naciągu w temperaturze 9, — ze wzoru przybliżonego

(7.63)

W₂«W₁-S^(9₂-9₁)

P

W tunelu przyjmuje się temperaturę maksymalną +15’C.

Zwis linki nośnej w dowolnym stanie oblicza się z zależności

(7.64)

przy czym /— zwis liny nośnej przy położeniu bezzwisowym drutu jezdnego.

W sieci półskompensowanej naciąg drutu jezdnego pozostaje stały, niezależnie od temperatury. Zmieniające się naciągi linki nośnej oblicza się wg wzorów (7.61) i (7.62), przyjmując jako stan wyjściowy temperaturę mrozu — 25^C‘C, natomiast jako temperaturę najwyższą +40°C.

W celu zapewnienia równomiernego ścierania się ślizgu odbieraka, przewody są zawieszane w punktach odległych od osi toru (zygzakowane) w taki sposób, aby w środku przęsła przecinały lub były styczne do osi toru. Rozpiętości przęseł przy tym muszą być ograniczone, ponieważ przewody odchylone pod wpływem silnego wiatru nie powinny przesuwać się poza ślizg odbieraka.

Jeżeli długość ślizgu odbieraka wynosi b, to przyjmuje się, że dopuszczalne odchylenie przewodu k = 9/2—0,1 (wyrażone w metrach).

Rozpiętość maksymalną przęsła wyznacza się ze wzoru

(7.65)

*= . /—|2k ± (r, + z₂) + yf[\zk ± (z, - z₂)] ² - (z, + z₂)² |

w którym: T— sumaryczny naciąg przewodów (linek i drutów); w —jednostkowa siła (na 1 m przewodów) parcia wiatru; z„ z, — odległość zawieszeń od osi toru z obu stron osi (zygzaki).

Rozpiętość przęsła odcinka zawieszonego na luku o promieniu r w przypadku, gdy zygzaki są przemieszczone na jedną stronę toru

|2k ± (r, + z₂) + _v/[^2fc ± (^z i + ^z2>]² ~ (z i - ^z2>²

(7.66)

w + — r

Znaki + dotyczą różnych kierunków wiatru.

7.3.5. Sieci do dużych prędkości

Zagadnienie prawidłowego odbioru prądu przez odbieraki występuje przy zwiększaniu prędkości pociągów. Poprawny odbiór prądu — bez większych iskrzeń — spowodował konieczność udoskonalenia konstrukcji zarówno odbieraków, jak i sieci trakcyjnej [7.1].

Aby współpraca sieci z odbierakiem była zadowalająca, sieć powinna mieć jednakową elastyczność na całej długości. Elastyczność sieci określa wzór wyrażający stosunek uniesienia przewodów Ah do siły nacisku odbieraka F. A zatem

Ali

~F

(7.67)

Największą elastyczność uzyskuje się w środku przęsła, a najmniejszą — w punktach zawieszenia. Z tego względu w nowych konstrukcjach sieci starano się zwiększyć elastyczność w punktach zawieszenia i zmniejszyć w środku rozpiętości. Pierwszy cel osiąga się stosując zawieszenie za pomocą specjalnych linek dodatkowych, tzw. zawieszę-

Rys. 7.18. Sieć łańcuchowa z zawieszeniem typu Y / — linka nośna, 2 — linka dodatkowa. 3 drut jezdny, 4 — wieszaki

Rys. 7.19. Sieć łańcuchowa podwójna z tłumieniem drgań I lina nośna, 2 — lina dolna, 3 — drut jezdny, 4 wieszaki tłumiące

Rys. 7.20. Sieć łańcuchowa podwójna z zawieszeniem typu Y

1 — lina nośna. 2 - linka dodatkowa, 3 - lina nośna dolna, 4 — drut jezdny, 5 — wieszaki

36 Poradnik inżyniera elektryka tom 2