2tom286

7. TRAKCJA ELEKTRYCZNA 574

7. TRAKCJA ELEKTRYCZNA 574

Rys. 7.29. Układ szyny głównej i obejściowej / — szyna główna, 2 — szyna obejściowa,

0 odłącznik, W wyłącznik szybki,

W1 — wyłącznik zapasowy

Szyna minusowa nic jest przestrzennie związana z szynami potencjału dodatniego. Kable powrotne łączą bezpośrednio szynę minusową z szynami torów.

Rozdzielnia prądu stałego bieguna dodatniego ma dwie szyny zbiorcze. Ze względu jednak na zmniejszenie liczby wyłączników jedna szyna, nazywana szyną obejściową, stanowi rezerwę. Rezerwa ta jest włączana za pomocą wyłącznika zapasowego, który zastępuje dowolny wyłącznik zasilaczy (rys. 7.29).

W celu zapewnienia szybkiego przywrócenia normalnego stanu pracy podstacje są wyposażone w urządzenia samoczynnego powtórnego załączania (SPZ) oraz w układ sprawdzający stan sieci trakcyjnej, tzw. urządzenie próby linii (UPL).

7.4.8. Kabiny sekcyjne

Są one umieszczane w liniach dwutorowych w pobliżu środka odległości między podstacjami. Sieć obu torów zostaje rozcięta i połączona — poprzez odłączniki oraz wyłączniki — z szyną kabiny. W przypadku odłączenia kabiny przewody w miejscu rozcięcia mogą być połączone za pomocą odłączników sieciowych.

Kabina sekcyjna powoduje zmniejszenie spadków napięć i strat mocy w sieciach przy małej liczbie pociągów znajdujących się na odcinku międzypodstacyjnym. Drugim zadaniem kabiny, szczególnie przy większej liczbie pociągów, jest możliwość odcięcia krótszego odcinka sieci w razie jej uszkodzenia. Z tego względu na liniach silnie obciążonych mogą być stosowane dwie kabiny, dzielące sieć między podstacjami na trzy odcinki jednego toru.

WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ

d	— średnica	q — jednostkowe zużycie energii
E	— energia elektryczna	U — napięcie
	energia kinetyczna	AU — spadek napięcia
F	— siła pociągowa	v — prędkość
^Fp	— siła przyspieszająca	W — opory ruchu
J	— moment bezwładności	w — opory jednostkowe
l	— odległość	z - przełożenie przekładni
M	moment obrotowy	a — współczynnik mas wirujących; współczynnik wy
m	— masa pociągu	dłużenia cieplnego
n	— prędkość obrotowa	fi — współczynnik wydłużenia sprężystego
Ph	— moc godzinowa	A3 - różnica temperatur
P	- moc	rj — sprawność
r	— rezystancja jednostkowa	<r — naprężenie
^rk	— promień koła wagonu	(p — współczynnik przyczepności
r„	— promień koła lokomotywy

literatura

7.1.    Ee/iaeB H.A.: BiauMoóeucmeue moKonpueMnma u KonmuKmuoit cemu npu 8bicoKux CKOpocmftx deuotcenust. MocKBa, 1968.

7.2.    Czapla J., Seruga W.: Trakcja elektryczna w transporcie. Warszawa, WKiŁ 1990.

7.3.    Domański E., Świtalski M.: Elektryczne pojazdy trakcyjne. Warszawa, WKiŁ 1980.

7.4.    Domański E., Ożóg Z.: Lokomotywy spalinowe serii ST44. Warszawa, WKiŁ 1977.

7.5.    Giziński Z: Kształtowanie charakterystyk napędowych silników trakcyjnych dla maksymalnego wykorzystania przyczepności pojazdu. Warszawa, Prace Instytutu Elektrotechniki, 1989, zeszyt 157.

7.6.    Gronowicz J.. Obremski J.: Lokomotywy spalinowe serii ST43. Warszawa, WKiŁ 1975.

7.7.    Kacprzak J., Koczara W.: Podstawy napędu elektrycznych pojazdów trakcyjnych. Warszawa, WKiŁ 1990.

7.8.    Kałuża E.: Zbiór zadań i ćwiczeń projektowych z trakcji elektrycznej. Gliwice, Wydawnictwa Uczelniane Politechniki Śląskiej 1978.

7.9.    Kowalski E.: Pojazdy trakcyjne. Wyd. 5. Warszawa, WKiŁ 1987.

7.10.    Ky3HH C. E.: \femodbi pacuema cucmeMbi o.leKmpoaiaóotcenuH 0AeKmpunecKux otcejte3Hbix dopoe. JTeuHnrpa/j, 1970.

7.11.    Madej J.: Projektowanie mechanizmów napędowych pojazdów szynowych. Warszawa, WKiŁ 1988.

7.12.    MapKBap^r K. T.: 3iiepaocita6otcenue xteKmpmecKux xce.ie3itbtx dopoz. MocKBa. 1965.

7.13.    Matusiak R.: Metoda wyznaczania charakterystyk trakcyjnych pojazdu trakcyjnego z silnikiem asynchronicznym. Kraków, V Konferencja Naukowa SEMTRAK 1992.

7.14.    Matusiak R.: Komputerowa metoda wyznaczania charakterystyk trakcyjnych lokomotyw elektrycznych. Międzynarodowa Konferencja Naukowa: Badania modelowe i symulacyjne w trakcji elektrycznej. Warszawa, listopad 1993.

7.15.    Mierzejewski L., Szeląg A., Gałuszewski M.: Sysrew zasilania trakcji elektrycznej prądu stałego. Warszawa, Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej 1989.

7.16.    Podoski J., Kacprzak J., Mysłek J.: Zasady trakcji elektrycznej. Warszawa, WKiŁ 1980.

7.17.    Po3enc|)ejib^ B. E., McaeB H. II., OmopoB H. H.: Teopu.n D.ieumpu^ecKou mmu. MocKBa, Tpancnopr 1983.

7.18.    Sachs K.: Elektrische Triebfarhzeuge. Wyd. 2. Wien, New York, Springer-Verlag 1973.

7.19.    BeKC.iep M. M.: 3au{imta mmoeou cemu nocmomuimo moKa om moKoe Kopomnoeo caMbiKanua. MocKBa. 1976.

7.20.    Wdowiak J., Mierzejewski L., Szeląg A.: Projektowanie układów zasilania trakcji elektrycznej prądu stałego. Podstacje trakcyjne. Skrypt WPW. Warszawa 1993.

Normy¹

7.21.    PN-75/E-05100 Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budow^ra.

7.22.    PN-8 l/E-05024 Ochrona przed korozją. Ograniczenie upływu prądów błądzących z trakcyjnych sieci powrotnych.

7.23.    PN-93/E-06073 Klasy przeciążalności zespołów prostownikowych.

1

Normy aktualne w chwili druku. Sprawdzić aktualność przed stosowaniem.