378 379

Kartografia a *yslemy informacji geogaflmicj

(5

Kartografia a *yslemy informacji geogaflmicj

(5

4-»

0*12

Wykorzystanie GIS do pozyskiwania i przetwarzania danych źródłowych dotyczy:

- w przypadku danych geometrycznych:

•    opracowania szkieletowych map wektorowych (tzn. map, którym nie nadano ostatecznej postaci graficznej) w określonym odwzorowaniu,

•    wektoryzacji podkładów rastrowych przekształconych w procesie kalibracji do określonego układu współrzędnych,

•    ewentualnego uzupełnienia danych geometrycznych na podstawie współrzędnych zawartych w bazie danych,

- w przypadku danych opisowych:

•    pobrania za pomocą języka zapytań SQL potrzebnych informacji z bazy danych wykorzystywanego GIS; w wyniku stosowania formuł zawartych w tym języku informacje mogą już mieć postać przetworzoną zgodnie z oczekiwaniami opracowującego mapę,

•    pobrania danych z innych baz przez połączenie z nimi z poziomu wykorzystywanego GIS,

•    dodania danych z innych źródeł.

Konstruowanie siatki kartograficznej sprowadza się do wygenerowania w GIS warstwy z siatką w wybranym uprzednio odwzorowaniu, po określeniu jego szczegółowych parametrów (tj. np. równoleżnika styczności, określeniu początku układu współrzędnych prostokątnych płaskich x, y) oraz gęstości linii siatki kartograficznej.

Ryc. 12.3. Wynik poszukiwania obiektów spełniających określony warunek-w tym przypadku:

województwa o liczbie kobiet mniejszej nit 1000000

Opracowanie ostatecznej postaci mapy wymaga wykorzystania zaawansowanych edytorów graficznych. W przypadku niedostatecznych do celów kartograficznych możliwości edytorów graficznych wbudowanych w oprogramowanie wykorzystywanego GIS. niezbędnym etapem prac kartograficznych jest eksport utworzonej wstępnie w GIS grafiki do odpowiedniego edytora kartograficznego, celem nadania jej żądanej postaci.

W przypadku zadowalających możliwości edytorów graficznych wykorzystywanych w oprogramowaniu GIS, dzięki interaktywnej pracy operatora systemu (jeśli ma on dostateczną wiedzę kartograficzną) jest możliwe uzyskanie ostatecznej postaci mapy bezpośrednio w wykorzystywanym systemie. Zaawansowane systemy GIS zawierają uzupełniające moduły programowe, umożliwiające nadanie opracowywanym mapom wysokiego poziomu edytorskiego.

Możliwość szybkiego uzyskiwania wyników nawet bardzo skomplikowanych analiz przestrzennych i natychmiastowego wyszukiwania obiektów spełniających warunki określone przez użytkownika systemu zadecydowały o powszechności wykorzystywania systemów informacji geograficznej we wszystkich instytucjach, w których analizy przestrzenne są podstawą podejmowania decyzji (ryc. 12.3). Krąg użytkowników systemów informacji geograficznej obejmuje instytucje naukowe, urzędy administracji państwowej i samorządowej wszystkich szczebli, policję, wojsko, straż pożarną, instytucje zajmujące się ochroną środowiska, zarządy dróg, zarządy lasów itd.

Literatura

Gażdzicki J.. 1990, Systemy informacji przestrzennej. Warszawa, PPWK.

Gaźd/.icki J .. 2003, Leksykon gramatyczny. Wyd. II. Warszawa, Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej, Wieś Jutra.

Hemandez M J . 2004, Bazy danych dla zwykłych śmiertelników. Wyd. III. Warszawa, Mikom.

Kistowski M . Iwańska M.. 1997, Systemy informacji geograficznej. Poznań, Bogucki Wydawnictwo Naukowe.

litwin L, Myrda G., 2005, Systemy Informacji Geograficznej. Zarządzanie danymi przestrzennymi w GIS, SIP, SIT, LIS. Gliwice, Wydawnictwo Helion.

Magnuszewski A.,1999. GIS w geografii fizycznej. Wirszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Urbański J.. 1997, Z rozumieć GIS. Analiza informacji przestrzennej. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN.

Werner P. 2004, Wprowadzenie do systemów geoinfbrmacyjnych. Wyd II. Wuszawa. Jork Widacki W., 1997, Wprowadzenie do systemów informacji geograficznej. Kraków, Text.

379