37 3

Dekoracje roślinne wczoraj i dziś

aranżacji harmonizował z antykami, chętnie ustawianymi we francuskich zamożnych domach (m.in. kredensami, kolumnami i konsolami). Bardzo ważne dla Francuzów było dopasowanie dekoracji roślinnej do wnętrza mieszkalnego lub biurowego. Do dnia dzisiejszego przetrwał zwyczaj sprzedawania kwiatów w pęczkach, aby nabywca mógł sam ułożyć własne kompozycje (oczywiście w kwiaciarniach można zamówić bukiety układane przez fachowców).

W dziewiętnastowiecznej Anglii duży wpływ na angielskie kompozycje kwiatowe miał dwór królowej Wiktorii (styl formalny - klasyczny). Aranżacje były ciężkie, bogate i okazale (kwiatami wypełniano całkowicie zaplanowaną formę, najczęściej trójkąta). Spośród roślin wybierano te, które miały najwięcej wzorów. Dlatego w angielskim bukiecie można było znaleźć dwubarwne fuksje, zawiruso-wane tulipany oraz „plamiste” naparstnice, bratki, kalceolarie, pierwiosnki, goździki, a także pelargonie i kamelie. Do bukietów nie używano kwiatów w fazie pąka i za słabo rozwiniętych. Formę trójkąta lub kola wykonywano z kwiatów rozkwitłych, dodatkowo oplecionych girlandą z drobnych kwiatków. Najczęściej stosowanymi naczyniami były urny z barwionego żelaza, ciężkie alabastrowe pojemniki, naczynia z różnokolorowego szklą oraz inne, ozdobione ornamentami z mosiądzu i miedzi. Dla potrzeb ekspozycji bukietu angielskiego zastosowano specjalny stelaż. Kompozycję umieszczano na cokole lub innym postumencie w widocznym miejscu, dbając o to, aby harmonizowała z otoczeniem. Właśnie z Anglii pochodzi bardzo reprezentacyjna dekoracja kwiatowa na postumencie, obecna podczas uroczystości kościelnych lub w innych dużych wnętrzach (najczęściej podstawą tej kompozycji byl talerz z siatką, w którą wkładano kwiaty, układając je we wszystkich kierunkach). Stoły dekorowano długimi festonami wianków z liści i kwiatów. Stosowano też formy kuliste i owalne oraz asymetryczne półksiężyce, wykonując z kwiatów kompozycje jedno- lub wielobarwne. Aby wywołać wrażenie spokoju i harmonii, dbano o zachowanie zasady równowagi, często układając tylko jeden rodzaj kwiatów. Chętnie stosowano kwiatowe dekoracje strojów (tzw. korsarze), a także emaliowane i złote broszki w kształcie wazoników (przypinane do sukien), do których wkładano drobne kwiatki. W Anglii po raz pierwszy zaczęto wykonywać dekoracje z roślin suszonych i preparowanych.

Także angielskim jest styl modem - nowoczesny, tym różniący się od klasycznego, że wprowadza do kompozycji dużo wolnej przestrzeni. Aranżacje są lekkie, kwiatów jest niewiele. Niekiedy cały bukiet składa się tylko z ulistnionych pędów i owoców. Podobnie jak we Francji, w angielskiej kwiaciarni lub na straganie można kupić materiał roślinny do własnych aranżacji (albo skorzystać z fachowych umiejętności florystów).

W XX wieku i w czasach obecnych obserwuje się nie tylko powrót do natury i wzbogacenie asortymentu roślin o importowane z całego świata, ale też stosowanie zmodyfikowanych materiałów roślinnych (oraz nieroślinnych dodatków i akcesoriów). Pojawiają się mody florystyczne, rozwija się technika bukieciarska. Celem działania florystów jest ich własny rozwój, wyrażanie osobowości i kreatywność. W Ameryce na początku XX wieku uprawiano tzw. japoński styl wolny (rośliny umieszczano w dzbankach, kubkach, ceramicznych garnkach). Później rozwinęło się tam wiele stylów, których źródła sięgają głównie Europy i Azji (zwłaszcza Japonii). Angielski styl klasyczny wzbogacono o bardziej zróżnicowaną gamę kolorystyczną (według zasady „dużo znaczy pięknie"), co widać chociażby w amerykańskich produkcjach filmowych. Szczególną popularnością cieszą się tam duże, różnobarwne, zwarte kompozycje w tanich naczyniach, często uzupełniane materiałem sztucznym, które wyrzuca się w całości po przekwitnięciu. Można też kupić materiał roślinny do własnej twórczości. Kwiatami dekoruje się ubrania, wykonuje się z nich biżuterię i dekoracje przypinane do włosów. Amerykanie chętnie uczestniczą w różnego rodzaju szkoleniach, tworzą stowarzyszenia miłośników florystyki, czytają prasę fachową.

Na uwagę zasługują również: styl hiszpański, w którym kwitnące rośliny dobiera się w jednym kolorze (np. żółte róże, cynie, nachylki) i umieszcza w naczyniu (w środku bukietu pozostawiona jest wolna

39

ABC Florvstvki