48 2

Ogólne zasady kompozycji kraspedie, cynie). We florystyce można mówić o „wielkości” punktu, np. kwiatostan gerbery czy słonecznika jest „dużym" i ciężkim punktem; przeciwwagą dla niego może być koncentracja punktów drobniejszych, skupiająca również uwagę, silniej oddziałująca na odbiorcę, prowadząca do stworzenia optycznej równowagi układu. Jako punkty (formy punktowe) mogą być traktowane całe aranżacje umieszczane w różnych miejscach wnętrza lub na stole; wrażenie koncentracji punktów tworzą pojedyncze okrągłe kwiaty w bukiecie, wazonie lub innej kompozycji, co prowadzi oczywiście do zachowania równowagi.

Linia

Rodzaje linii: a - pozioma, b - pionowa; linie ukośne („w ruchu”): c - lekko wznosząca się (esowata), d - falista, e - łukowata, f - ukośna prosta, g - spiralna, h - zygzakowata, i - opadająca

Linia jest elementem powstałym z uszeregowania punktów; ma kierunek, ogranicza płaszczyznę, bryłę lub przestrzeń, a w kompozycji jest przeciwieństwem punktu, chociaż z niego powstaje. W odbiorze linie wywołują różne wrażenia i w zależności od wyrazu i formy wyróżnia się trzy podstawowe typy linii geometrycznych:

•    linia pozioma jest związana z ziemią - podstawowa, pozycyjna lub „nośna”, wyraża spokój, chłód, stabilizację; związana z horyzontem, stanowi podstawę dla układu;

•    linia pionowa jest przeciwstawna do linii poziomej - tworzy z nią kąt prosty; jest optymistyczna, pozytywna, uroczysta i ciepła; wyraża spokój, skierowana ku górze symbolizuje wznoszenie się do słońca, podkreśla uroczysty nastrój;

•    linie ukośne są najczęściej spotykane w naturze - biegnąc w różnych kierunkach, wywołują zmienne wrażenia: linia wznosząca się od strony lewej ku prawej (działająca jak pion), wpływa na odbiorcę pozytywnie i optymistycznie; linia opadająca z lewej strony ku prawej oddziałuje odwrotnie - pasywnie lub wręcz negatywnie; linie te wyznaczane są przez łukowato wygięte liście (zielistka), pogięte pędy krzewów (wierzba odm. ‘Tortuosa’) lub rośliny pnące.

Wyróżnia się także linie główne i towarzyszące, które wznoszą się pionowo i ukośnie oraz linie przeciwdziałające - poziome i opadające, których zadaniem jest tworzenie podstawy, przeciwwagi lub łagodzenie linii biegnących zbyt wysoko. Linie przeciwdziałające stanowią także łącznik między naczyniem a rośliną oraz podkreślają linie skierowane ku górze. Dzięki właściwemu zestawieniu różnych linii redukuje się przeciwieństwa, zyskując idealną harmonię układu. Linie przecinające się ze sobą wywołują określone wrażenia. Uczucie spokoju i zrównoważenia wywołuje podział linii krzyżujących się pod kątem prostym w połowie ich długości (miejsce przecięcia skupia wzrok); niesymetryczne skrzy-

50

ABC Floiystyki