5 8

wskazane jest wykonywanie najprostszych czynności takich jak: dbanie o higienę, ubiór, porządek na stoliku przyłóżkowym. trzyłóżkowym miarę poprawy stanu zdrowia zachęcać do pomocy w oddziale: pomoc przy wydawaniu posiłków, dbanie o zieleń itp. Dla chorych depresyjnych polecane są zajęcia pozwalające na powtarzanie tych samych czynności, rytmicznie, nie zmuszające do aktywnego kontaktu z otoczeniem np. tkactwo, dziewiarstwo.

Kinezyterapia-czyli terapia ruchem. W psychiatrii stosowana jest w formie ćwiczeń usprawniających, zajęć sportowych, ćwiczeń relaksacyjno-koncentrujących. Aktywność ruchowa wpływa korzystnie na poprawę nastroju, zwiększenie poczucia bezpieczeństwa, podniesienie samooceny oraz dążenie do rywalizacji.

Terapia rozrywką- sprzyja uaktywnianiu chorych i ułatwia nawiązywanie oraz podtrzymywanie kontaktów z innymi ludźmi. Organizowanie spotkań i wieczorków towarzysko-rozrywkowych, zapraszanie gości, przygotowywanie poczęstunku to elementy aktywizacji. Można również organizować wyjścia do kina, muzeum, wystawy, urządzać wieczorki poezji lub muzyki przy świecach.

Rola pielęgniarki w terapii zajęciowej

1.    Zachęcanie chorych do podejmowania aktywności, ukazując jej zalety np. poprawa nastroju, kondycji fizycznej, łatwość nawiązywania kontaktów.

2.    Stały kontakt z pacjentem umożliwia poznanie jego zainteresowań, potrzeb oraz dobór zajęć nie przekraczających jego możliwości.

3.    Zachęcanie pacjenta do dbałości o higienę osobistą i otoczenia, co niewątpliwie wpływa pozytywnie na samopoczucie.

4. Rozpoznawanie skutków ubocznych działania    leków psychotropowych, utrudniających aktywny udział w zajęciach i przekazywanie spostrzeżeń lekarzowi.

5.    Dostrzega zmiany jakie zachodzą w pacjencie i jego otoczeniu, czym motywuje go do podejmowania dalszych aktywności.

Treningi umiejętności społecznych

Choroby psychiczne powodują utrudnione funkcjonowanie w różnych dziedzinach życia. W redukowaniu deficytów wykorzystuje się treningi umiejętności społecznych.

Treningi można podzielić na trzy grupy:

1.    treningi samoobsługi: higieniczny, budżetowy, umiejętności praktycznych

2. treningi umiejętności społecznych: prowadzenia    rozmowy, rozwiązywania problemów,

3.    treningi psychoedukacyjne; trening aktywnego udziału w leczeniu farmakologicznym, trening rozpoznawania wczesnych objawów choroby

Zasady ogólne treningu umiejętności

1.    Treningi umiejętności społecznych zaczynamy dopiero po nawiązaniu tzw. kontaktu terapeutycznego. Ważne jest stworzenie bezpiecznego klimatu i wykluczenie czynników, które mogłyby stwarzać poczucie zagrożenia.

2.    Treningi umiejętności społecznych należy rozpoczynać po ustąpieniu ostrych objawów psychotycznych, które uniemożliwiają nawiązanie logicznego kontaktu z pacjentem. Przewlekle objawy psychotyczne nie są przeciwwskazaniem do uczestnictwa w grupie o ile nie powodują nadmiernego rozproszenia uwagi.

3.    Trudności pacjenta formułuje się w kategoriach operacyjnych, posługując się przykładami z życia codziennego. Szukamy optymalnego rozwiązania sytuacji trudnej u pacjenta, należy uwzględnić jego mocne strony, oraz to, że chce rozwiązać problem.