6 Poród fizjologiczny 1

Poród fizjologiczny w warunkach ratownictwa mdycznego.

Poród jest to proces wydalenia z jamy macicy płodu wraz z popłodem łożysko, błony płodowe, pępowina/ w okresie donoszenia ciąży. Prawidłowo przebiegająca ciąża trwa około 280 dni tj. 40 tygodni. Za fizjologię przyjmuje się poród między 38 - 42 tyg. ciąży. Poród jest to proces o określonej ciągłości biologicznej jednakże dla celów praktycznych dzieli się go na cztery odrębne okresy.

I    okres porodu

Trwa od momentu wystąpienia pierwszych regularnych skurczów macicy do momentu całkowitego rozwarcia ujścia zewnętrznego szyjki macicy.

Dzieli się na dwie fazy :

Pierwsza faza charakteryzuje się stosunkowo słabymi skurczami /występują mniej więcej co 10 min. i trwają około 40 - 50 sek. Najczęściej też na początku tej fazy odchodzi czop śluzowy.

Druga faza charakteryzuje się nasileniem częstotliwości występowania akcji skurczowej/występują co 5 - 3 minut i trwają około 70 sek./

Podczas porodu macica ulega podziałowi na dwie odrębne części - odcinek górny i dolny. Odcinek górny stanowi aktywną część macicy, jego włókna mięśniowe ulegają skurczą i stają się przez to grubsze, natomiast odcinek dolny stanowi część bierną, jego włókna ulegają scieńczeniu i rozciągają się. Dzięki takiemu podziałowi możliwe jest rozwieranie ujścia zewnętrznego szyjki macicy.

Czas trwania pierwszego okresu u pierwiastek wynosi od 9 - 16 godzin, a u wieloródek od 7 - 9 godzin.

II    okres porodu

Trwa od momentu całkowitego rozwarcia ujścia zewnętrznego szyjki macicy do momentu wydalenia płodu z macicy. Drugi okres porodu charakteryzuje się silniejszymi, częściej występującymi i dłużej trwającymi skurczami,/co 2-3 minuty trwające od 70 - 90 sekund./ W drugim okresie rozpoczyna się czynna akcja mięśni brzucha, którą określa się mianem parcia sterowanego wolą rodzącej. Skutkiem tego jest zstępowania części przodującej płodu z równoczesną rotacją w kanale rodnym, do całkowitego wydalenia płodu.

Czas trwania drugiego okresu u pierwiastek wynosi od 1 - 2 godzin, a u wieloródek 0,5 - 1 godziny.

III    okres porodu

Obejmuje czas pomiędzy urodzeniem płodu, a wydaleniem popłodu czyli łożyska i błon płodowych ze sznurem pępowinowym. Występują skurcze, które są rzadko odczuwane przez rodzącą. Następuje zmiana kształtu macicy z kulistej na owaloidalną, a po oddzieleniu się łożyska od ścian macicy i wydaleniu go na zewnątrz z powrotem na kulisty.

Okres ten trwa od 15 - 30 minut u pierwiastek, a u wieloródek od 5 - 30 minut. Nie powinien on trwać dłużej niż jedną godzinę.

IV    okres porodu

Obejmuje 2 godzinny okres po porodzie. Jest to czas na obserwacje powikłań i obkurczania się macicy.

Mechanizm porodu fizjologicznego

O porodzie fizjologicznym mówimy wtedy gdy następuje on o czasie, płód jest w położeniu podłużnym główkowym, a płaszczyzną miarodajną jest płaszczyzna podpotyliczno - ciemieniowa. Główka płodu jest maksymalnie przygięta.

Mechanizm porodu fizjologicznego porodowy w prawidłowym ułożeniu potylicowyms

Główka stanowiąca największą część ciała płodu decydują o przebiegu rodzenia. Proces dostosowywania się pozycji główki do różnych odcinków miednicy jest niezbędny do pomyślnego ukończenia porodu drogami natury.

Ustalenie się główki - jest to mochanizm wstawiania się główki do wchodu miednicy, w czasie którego szew strzałkowy główki płodu przebiega poprzecznie do miednicy. Do takiego ustalenia się główki dochodzi najczęściej w ostatnich tygodniach ciąży lub po rozpoczęciu się czynności porodowej, częściej u pierwiastek niż u wieloródek. Jeśli główka płodu nie jest ustalona przed rozpoczęciem się porodu i porusza się swobodnie nad wchodem miednicy, to mówi się, że główka balotuje.

Obniżenie - Pierwszym warunkiem porodu noworodka jest jego obniżenie. U wieloródek obniżenie zwykle zaczyna się wraz z ustaleniem.

Przygięcie - Obniżająca się główka napotyka opór szyjki macicy, ściany miednicy lub dna miednicy co powoduje jej przygięcie. Bródka płodu mocno opiera się na jego klatce piersiowej

Obrót wewnętrzny - Obrót ten zawsze występuje wraz z obniżeniem się punktu prowadzącego i często nie jest ukończony, dopóki główka nie znajdzie się na poziomie kolców kulszowych . Ruch ten obejmuje stopniowy obrót potylicy od jej początkowej pozycji ku przodowi, w kierunku do spojenia łonowego.