644

17. PRACA ELEKTROWNI W SYSTEMIE ELEKTROENERGETYCZNYM

Z rysunku 17.5 i 17.7 wynika, że w latach siedemdziesiątych XX wieku następował szybki rozwój elektroenergetyki, natomiast w latach dziewięćdziesiątych w okresie zmian ustrojowych w Polsce nastąpiła jej stagnacja. Po 2000 roku występują również duże przyrosty zapotrzebowania na moc (rys. 17.6).

Rys. 17.7. Miesięczne zapotrzebowanie na moc w wybranych latach Zaczerpnięto z [17.22, 17.23, 17.25]

Na rysunku 17.8 przedstawiono dobowy wykres obciążenia i odpowiadający mu wykres produkcji energii A w funkcji mocy P

P max

A= J TdP    (17.1)

o

Z wykresu wynika, że źródła mocy szczytowej o udziale 10 i 20% P_max wyprodukowały tylko ok. 4 i 11% sumarycznej energii dobowej.

Zmienny przebieg zapotrzebowania na moc w ciągu doby stwarza konieczność dopasowania mocy wydawanej przez urządzenie wytwórcze do aktualnego zapotrzebowania. W tym celu w systemie jest wymagany zapas mocy w źródłach, tzw. zapas mocy regulacyjnej, zawarty w niedociążonych wirujących zespołach energowytwórczych (rezerwa wirująca) lub w specjalnie do tego celu przeznaczonych źródłach mocy regulacyjnej. Najlepiej nadają się do tego celu: elektrownie

644