17. PRACA ELEKTROWNI W SYSTEMIE ELEKTROENERGETYCZNYM
17. PRACA ELEKTROWNI W SYSTEMIE ELEKTROENERGETYCZNYM
stawić w postaci
(17.6)
dQb(P) = dQB(QK) c\QAQt) dQr(Pg) dPg(F) d P d Qk ' d Qt ’ d Pg ' d P
lub
C = CKCrCTCt
K^r^T^pw
(17.6a)
przy czym: CK - względny przyrost zużycia ciepła w kotle; Cr - względny przyrost strat w rurociągu; CT - względny przyrost ciepła w turbozespole (w turbinie i generatorze); Cpw - względny przyrost zużycia energii na potrzeby własne.
Rys. 17.10. Uproszczony schemat fragmentu bloku energetycznego
Charakterystyki przyrostów względnych otrzymuje się przez różniczkowanie charakterystyk energetycznych poszczególnych elementów. Zatem charakterystyka energetyczna musi być funkcją ciągłą. Charakterystyka energetyczna jest to zależność między mocą na wejściu do elementu a mocą (wydajnością) na wyjściu elementu. Zgodnie z rysunkiem 17.10 dla kotła charakterystyka energetyczna jest opisana zależnością QB = f( Qk) (gdzie moc cieplna (7Ana wyjściu z kotła jest opisana zależnością (3.17), a dla turbozespołu Qt = {(Pt) itp. Po uwzględnieniu strat zachodzących w kotle jako AQk(Qk) otrzymuje się zależność (rys. 17.11)
(17.7)
Qb(Qk) — Qk + AQk(Qk)
648