17. PRACA ELEKTROWNI W SYSTEMIE ELEKTROENERGETYCZNYM
Według [17.22] moc osiągalna w polskim systemie elektroenergetycznym w styczniu 2008 r. wynosiła ok. 35 GW, a moc maksymalna ok. 25 GW. Przykładowe udziały poszczególnych grup wytwórczych w krajowej produkcji energii elektrycznej podano na rysunku 17.9. Struktura elektrowni w polskim systemie jest więc obecnie niekorzystna i główny ciężar regulacji mocy w systemie przejmują elektrownie kondensacyjne.
Elektrownie spalające węgiel kamienny i brunatny mają ograniczone możliwości regulacyjne, ponieważ kotły mają stosunkowo wysokie minimum techniczne 40 — 60% (35% dla palenisk fluidalnych) wydajności znamionowej. Taka wartość minimalnego obciążenia bloków jest zbyt wysoka i część bloków pracuje w ruchu przerywanym - są odstawiane na okres doliny nocnej i uruchamiane na okres szczytu obciążenia. Na pozostałych w ruchu turbozespołach obciążenie powinno być zmieniane przy zachowaniu zasady ekonomicznego rozdziału obciążeń.
W systemie pracują elektrownie o różnych wartościach kosztów paliwa. W celu zminimalizowania sumarycznych kosztów zmiennych należy dokonać optymalnego rozdziału obciążeń na poszczególne źródła mocy. Problem optymalnego rozdziału obciążeń, tzn. z uwzględnieniem rzeczywistych warunków pracy systemu, jest bardzo trudny do rozwiązania - wymaga zbierania danych i wykonywania obliczeń w czasie rzeczywistym. Dlatego najczęściej rozdział obciążeń jest realizowany przy znacznych uproszczeniach. Najpierw dobiera się zestaw m = const zespołów wytwórczych w elektrowniach parowych dla poszczególnych stref dobowego
m
wykresu obciążenia systemu tak, aby sumaryczna ich moc wydawana ^ P,
i = 1
wystarczyła na pokrycie przewidywanego obciążenia systemu Ps, czyli aby zachodził bilans mocy czynnych
m
Ps-YJPi = 0 (17.2)
i — 1
Przy doborze zestawu od mocy Ps odlicza się moc czynnych elektrowni wodnych, uwzględnia się koszt strat rozruchowych i ograniczenia
Pimin < Pi < Pimm (17-3)
gdzie: Pimm i Pimax - dopuszczalne minimalne i maksymalne obciążenie i-tego zespołu.
646