3tom145

4. STACJE ELEKTROENERGETYCZNE 292

b)

Rys. 4.25. Miejska stacja transformatorowo-rozdzielcza 15/0,4 kV typu MSTt (opracowanie łincrgoprojeklu Poznań): a) schemat zasadniczy: b) rzut budynku (kiosku)

komorze) o łącznej zawartości oleju do 3000 kg. Moc jednego transformatora nie może przekraczać 1000 kV • A. Umieszczenie w jednej stacji transformatorów o łącznej masie oleju większej niż 3000 kg lub mocy jednostkowej większej niż 1000 kV A jest dopuszczalne pod warunkiem uzyskania — w każdym przypadku oddzielnie — zgody organów' ochrony przeciwpożarowej;

_ moc stacji umieszczonej na piętrze nie może przekraczać 800 kV-A;

_ powietrze do wentylacji stacji, zarówno przy jego pobieraniu z zewnątrz budynku,

jak i z pomieszczeń produkcyjnych, nie może zawierać pyłów', gazów ani oparów działających szkodliwie na urządzenia stacji;

—    dopuszcza się wykorzystanie ogrzanego powietrza wentylacyjnego komór transformatorowych do ogrzewania pomieszczeń produkcyjnych, pod warunkiem spełnienia wymagań szczegółowych określonych w [4.9].

Przykładowy schemat oraz rozwiązanie konstrukcyjne stacji przemysłowej oddziałowej przedstawiono na rys. 4.24.

Stacje miejskie SN/nn mogą być budow^rane jako wolnostojące (kioskowe) lub wbudowane w inne budynki (administracyjne, mieszkalne itp.). Stacje te należy tak lokalizować, aby był do nich dogodny dojazd. Wyjście z komory transformatora nie powinno przylegać do chodników i ulic o dużym natężeniu ruchu.

Stacje miejskie są na ogół budowane jako jednotransformatorow'e lub dwutransfor-matorowe. Przykładowe rozwiązanie stacji wolnostojącej przedstawiono na rys. 4.25.

Stacje miejskie powinny spełniać wymagania ogólne stawiane stacjom i rozdzielniom. Stacje wbudowane powinny ponadto spełniać następujące postanowienia PBUE [4.8. 4.29]:

—    należy je lokalizować w kondygnacjach przyziemia;

—    mogą w nich być zainstalowane co najwyżej dwa transformatory olejowe o łącznej mocy do 630 kV ■ A;

—    drzwi komór transformatorowych powinny wschodzić na zewnątrz budynku;

—    pomieszczenia stacyjne nie mogą mieć okien;

—    wentylacja komór transformatorowych powinna być w'ypnnvadzona bezpośrednio na zewnątrz; rozmieszczenie otworów wentylacyjnych powinno być takie, aby osoby przechodzące na zewnątrz budynku nie były narażone na niebezpieczeństwo;

—    pomieszczenia stacyjne powinny być wykonane z materiałów' niepalnych, ściany i stropy stanowić oddzielenia przeciwpożarowe oraz mieć zabezpieczenia przed przedostawaniem się cieczy i gazów;

—    przez pomieszczenia stacji nie wolno prowadzić rurociągów, obcych przewodów' elektrycznych ani umieszczać urządzeń nie należących do wyposażenia stacji;

—    powinna być zachowana odległość pozioma i pionowa minimum 2,8 m od pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi.

4.3.4. Rozdzielnice hermetycznie osłonięte

Radykalne zmniejszenie wymiarów rozdzielnicy, zwłaszcza WN, jest możliwe tylko przez umieszczenie urządzeń rozdzielczych w hermetycznej obudowie wypełnionej innym czynnikiem izolacyjnym niż pow ietrze o ciśnieniu atmosferycznym. Próby przeprowadzano z olejem izolacyjnym, próżnią, powietrzem o ciśnieniu wyższym od atmosferycznego, sześciofluorkiem siarki, azotem, freonami oraz innymi gazami i ich mieszaninami.

Najkorzystniejszym z wymienionych mediów okazał się sześciofluorek siarki (SF₆). Jest on ok. 3-krotnie lepszym dielektrykiem niż powietrze (rys. 4.26), dobrze gasi łuk elektryczny, dobrze przewodzi ciepło (ok. 3-krotnie lepiej niż powietrze), jest niepalny, bardzo mało aktywny chemicznie oraz w warunkach normalnych całkowicie nietoksyczny. Pod względem aktywności chemicznej i toksyczności w zakresie temperatur do 200 ^:C