syntetycznych. Ostatnio ftalany zostały uznane za substancje powodujące uczulenia i pojawiły się głosy nawołujące do wycofania ich z codziennego użytku.
?
/^XO(CH2)3CH3
^CO(CH2)3CH3
o
ftalan dibutylu
Nomenklatura
1. Systematyczna
Nazwy estrów są złożone i przypominają nazwy soli. Składają się z części pochodzącej od kwasu, która jest identyczna z nazwą odpowiedniego anionu (mrówczan, octan, benzoesan, itp.) oraz części pochodzącej od alkoholu, enolu lub fenolu, która odpowiada nazwie alkilu lub arylu (metylu, etylu, fenylu, itp.); w przypadku kilku grup. wymienia się je alfabetycznie i przedziela myślnikiem.
/CO— CH3 r^.CO—OEt ^\,CO—OBu
CH3CO-OCH2CH3 CH2 " ^^COOH Et0-0C(CH2)4C0-0-iPr
octan etylu CO-OCH2CH3 adypinian etylu-izopropylu cykloheksanokarboksylan
malonian etylu-metylu wodoroftalan etylu (heksadian etylu-izopropylu) butylu
2. Nazew nictwo opisowe
Nazewnictwo opisowe ułatwia czasami nazywanie estrów. Polega ono na podaniu następującego zestawu słów: ester alkilowy (aryIowy) kwasu + nazwa kwasu, np.:
CO—OMe
HOOCCH2CH2CO-OEt ester monoetyłowy kwasu bursztynowego OH ester metylowy kwasu salicylowego i i
3. Sposób podstawnikowy
Grupa estrowa jako podstawnik przyjmuje nazwę odpowiednio do budowy: alkoksykarbonylo aryloksykarbonylo lub acyloksy- (aroiloksy-). Nazwę tego podstawnika wraz z lokantem dodaje się przed rdzeniem z innymi podstawnikami w kolejności alfabetycznej.
3 2 1 /i—3 3 1
EtO-OCCH2CH2CHO _y-CO-OCH2CH2COOH kwas 3-(benzoiloksy)propanowy
3-etoksykarbonylopropanal
Otrzymywanie
l. Alkoholiza chlorków kwasowych
Alkoholizę chlorków kwasowych prowadzi się w środowisku zasadowym, w celu pochłaniania wydzielającego się chlorowodoru. Rolę zasady pełni pirydyna, aminy 3° lub NaOH [Ca(OH)2]. Alkoholizę chlorków kwasowych (ich amonolizę też) w wodzie, w obecności NaOH nazywa się reakcją Schottena-Baumanna. Wymaga ona silnego mieszania lub wytrząsania, ponieważ chlorki kwasowe, podobnie jak bezwodniki są nierozpuszczalne w wodzie.
fenol benzoesan fenylu (76%)
chlorek benzoilu
COCI
2