arcz 59

3.7 Opór uciągu

Opór uciągu F_u stanowi sumę oporów toczenia, powietrza, wzniesienia i bezwładności przyczep ciągniętych przez samochód (rys. 3.11) lub równoległą do nawierzchni drogi składową siły na haku, wynikającą z wykonywania przez pojazd specjalnych zadań roboczych. Kąt 7 jest niewielki, przy czym dyszel powinien być tak skierowany, aby przy gwałtownych przyśpieszeniach następowało dociążanie kół napędowych samochodu. Opór uciągu wyodrębnia się w celu wyznaczenia wartości sił w elementach sprzęgu. Przy obliczeniach trakcyjnych wyznacza się opory ruchu łącznie dla całego pociągu drogowego.

Rys. 3.11. Siły działające na samochód z przyczepą w ruchu niejednostajnym na

wzniesieniu

Na podstawie zasad kinetostatyki, znając potrzebne wymiary samochodu i wartości poszczególnych oporów ruchu, można z łatwością wykonać obliczenia dla przypadku ogólnego przedstawionego na rys. 3.11.

3.8 Opór skrętu

Rozważmy ruch pojazdu po torze krzywoliniowym, dla uproszczenia w przypadku szczególnym jazdy po torze kołowym o promieniu r_z ze

59