a7

darem, a tego daru zostałem pozbawiony... I jest to wielki uszczerbek dla mojej świadomości... Tak, zostałem pozbawiony cudownej umiejętności czytania — wielka to dla mnie tragedia!”.

Nie, tak trwać nie może. Powinien ponownie rozpocząć naukę. Jakie to dziwne, trzeba znowu uczyć się czytać i pisać! Ponownie więc rozpoczyna naukę.

„Do nauki!"

Dostał nauczyciela logopedę, specjalnie przygotowanego do przywracania umiejętności mowy chorym takim jak on, u których zranienie zburzyło poprzednią wiedzę. Będzie się uczył!

„Niewiarygodne, ale uczę się teraz liter, Których uczyłem się już w dzieciństwie. Nie, to sen, przykry sen, który zniknie po przebudzeniu! Tylko dziwne, że trwa już tak długo. Czyżby prawdą było to, że jestem ranny, a rana spowodowała mój analfabetyzm?

Następnego dnia siedziałem spokojnie w ławce obok nauczycielki. Przed nami leżał rosyjski elementarz, a nauczycielka pokazywała mi litery, patrzyłem na nie z głupim uśmiechem na twarzy... Co to jest: widzę tę czy inną literę, ale nie wiem, co to za litera. Uczyłem się już tego, znałem alfabet nie tylko rosyjski, ale umiałem też czytać po niemiecku i angielsku, a tu nagle nie poznaję żadnej rosyjskiej litery, nie mówiąc o obcych. To niemożliwe, to musi być sen! Uśmiecham się niezbyt mądrze i ten głupi półuśmiech nie schodzi

77