Bilinkiewicz2

476 ftifśi—u

kHH tndaa sytuacja rodzinna). albo wiąże się to / zaburzeniami psychicznymi W \jaśnienie mu/c przynieść wywiad <xl osób bliskich i badanie psychiatryczne, W ocenie tyzy ka samobójstwa istotne Jest u/yskanie rzetelnych informacji. Nie bkvbj dac się /m tri: postawy hagKeJiruj^ czy nawet dowcipkowaniem pacjenta aa temat wydarzenia.

Za dokom istntenirm ryzyka samobójstwa pr/ciiiiiwiąją czynniki:

A.    /MiqavH> z wydarzeniem (dokładne planowunic. rozpracowana metoda, podjęte środki ostrożności w celu wykluczenia ewentualnych przeszkód, stasowanie sposobów Rożnych bezpośrednio dla życia, brak wyraźnych czynników wyzwalających poczucie żalu. że próba nic zakończyła się śmiercią).

B.    Zńuizuite ze stanem psychicznym (depresja z poczuciem beznadziejności, lękiem, urojenia winy. prześladowcze, hipochondryczne, przewidywania katastroficzne. >amoo>kar/cnia. poczucie niegodziwości, kary za grzechy, niekiedy z Uszkodzeniem ..grzesznej" części ciała, omamy z rozkazem popełnienia samobójstwa l.

C.    Związane z sytuacją życiową pacjenta (patrz, wyżej — czynniki ryzyka).

Trudny do oceny, pod łupem dalszego ryzyka samobójstwa, jest pacjent milczący. nic współpracujący. Ale nawet gdy pacjent zapewnia, że nic powtórzy akia samobójczego. sens tych zapewnień może być zwodniczy, krótkotrwały.

Pacjenci powtarzający próby samobójcze

Jest pewna grupa Judzi, którzy wielokrotnie powtarzaj? próby samobójcze, jak gdyby nic umieli radzić sobie w inny sposób rc stresem. Zazwyczaj występuj? u nich /abur/cnia osobowości, zdezorganizowany styl życia. Personel medyczny udzielający mi pomocy czasem ma poczucie, źc w ten sposób może wzmacniać patologiczne zachowania pacjenta. Niewątpliwie jednak, każdy laki przypadek powinien być traktowany poważnie, mimo że pomoc ma granice, czasem trzeba się zadowolić faktem samego uratowania życia Przy umieniu poważnego ryzyka samobójstwa pacjent powinien być skierowany do szpitala psychiatrycznego, zwłaszcza gdy mc ma odpowiedniego oporna w rodzinie, czy Icz nie może panować nad swym zachowaniem. Wielu pacjentów, po podjętej próbie samobójczej, muze być leczonych ambulatoryjnie, we współ-pracy zc swym uroczeniem społecznym. Konieczne jest wtedy ustalenie pracz lekarza jirowad/ąccgu odpowiednich kontaktów z rodzin?, pouczenie o ewentualnych sygnałach zagrożenia, udzielenie wskazówek lip,

W przypadkach, gdy próba samobójcza wydaje się mieć inny motyw niz pozbawienie się życia (np była wołaniem o pomoc, aktem odwetu, kary dla utoczenia), pacjent wymaga specjalistycznego badania psychiatrycznego.

Błędem je*i mmimałi/owanic usiłowań samobójczych, które sprawią)? wrażenie manipulacyjnych. . .histerycznych’' ttakiml niekiedy wydają się próby lamnWjcrr w okrasie dojrzewania i. Każda aktywność samobójcza, wyrażająca się choćby pozornie przypadkowymi sygnałami słownymi, wymaga poważnego potraktowania i zbadaniu

28. Psychiatria konsultacyjna. Psychiatria związków z medycyną (consultation — liaison psychiatry)

Haiina Worda szJco-ł.yskerwskit

Początki i rozwój psychiatrii konsultacyjnej wiążą się zc Stanami Zjednoczonymi. Ważnym wydarzeniem dla rozwoju psychiatrii było udzielenie w 1934 r. przez Fundację Rockefellera dotacji na stworzenie 6 oddziałów psychiatrycznych przy szpitalach uniwersyteckich dlu celów szkoleniowych i współpracy klinicznej. Doniesienia o dobrych wynikach tej współpracy (i poprawa w zakresie diagnostyki, skrócenie czasu hospitalizacji) wzmogły zainteresowania psychiatrią konsultacyjną w aspekcie badań nad problematyką ..efektywność a koszty leczenia.”

Rozwój środowiskowej ochrony zdrowia psychicznego (tzw. psychiatrii środowiskowej). w szczególny sposób wyeksponował znaczenie psychiatrii konsultacyjnej, której zadania widziano bardzo szeroko, me tylko w odniesieniu do lekarzy, ale również do innych grup zawodowych, których działania wpływają na zdrowie psychiczne ludzi w określonym środowisku. Potrzebę konsultacji widziano również przy rozwiązywaniu różnych problemów (administracyjnych, edukacyjnych, prawnych>.

W tym rozdziale zajmujemy się psychiatrią konsultacyjną w medycynie, określoną również mianem psychiatrii związków z medycyną (liaisora psychiatry)

Konsultant psychiatra ma za zadanie integrowanie koncepcji i wiedzy z zakresu nauk o zachowaniu się człowieka i nauk biologicznych w przekonaniu, że takie podejście najlepiej służy pacjentowi. Ma on spełniać rołę mediatora między przedstawicielami medycyny biologicznej z jednej strony a psychologami, socjologami. psychiatrami — z drugiej. Oczekuje się. że psychiatria konsultacyjna stworzy swoiste „antidotum** przeciw zawężonemu postrzeganiu pacjenta w kierunku podejścia holistycznego.

Wiąże się to / rozszerzonymi zadaniami i funkcjami psychiatrii konsultacyjnej, w stosunku do tradycyjnie rozumianych konsultacji psychiatrycznych, których zadaniem było dostarczenie pomocy lekarzom lucpsycłuatrom. w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów / problemami psychiatrycznymi w sytuacji, gdy lekarze ci odczuwali potrzebę takiej pomocy.

Aktualne funkcje i zadania psychiatrii kcNwałtarjJsrJ Psychiatria konsultacyjna stawia sobie 3 główne radnr‘f'

I. Działalność, którą można określić jako rdrae ..usługi kliniczne" Jest ona realizowana przez dokonywam* konsultacji psychiatrycznych tale również i mim usługi, w miarę możliwościt Jej cci atanowi pi—nc w rozwiązywaniu psychologiczny eh. p%ychiutr>cznyeh. paychnapuhp mych problemów pacjenta (a czasem równica zespołu leczącego)