4. Rurkę zanurza się w naczyniu z wodą tak, aby woda w rurce podniosła się na wysokość 2-3 cm ponad warstwę żwiru ochronnego. Ostateczne ustawienie rurki powinno być takie, aby poziom wody w naczyniu znajdował się na dolnym poziomie skali rurki, co przy odpowiednim wyskalowaniu rurki odpowiada jednocześnie powierzchni gruntu. Nie jest to jednak warunek konieczny.
5. Do rurki wlewa się ostrożnie od góry wodę, ustalając dokładnie jej pierwotny poziom (najlepiej na górnym poziomie podzialki). Od tego momentu zaczyna się filtrowanie wody przez grunt.
6. Notuje się czas obniżania poziomu wody w rurce o kolejne odcinki, np. co 2 cm, aż do całkowitego przefiltrowania wody przez próbkę. Dopuszczalna jest zmiana odcinków, dla których mierzy się czas, w zależności od przepuszczalności gruntu. Bardzo często wykonuje się tylko jeden pomiar, dla odcinka 5 cm. Wszystkie dane notuje się w dzienniku laboratoryjnym.
7. Badania przeprowadza się na 2-4 próbkach.
2.3. Obliczanie wyników
Współczynnik filtracji k oblicza się'źe^zoru:
(5)
gdzie:
l — wysokość próbki gruntu (cm),
S — obniżenie wysokości słupa wody (mierzone od początku skali) (cm),
T — czas obniżenia się słupa wody na wysokości S, liczony od początku badania (min, s),
Ho — początkowa wysokość wody w rurce liczona od górnej podzialki na rurce do poziomu wody w naczyniu (cm).
W celu ułatwienia obliczeń można posługiwać się tabelą (tab. 40), w której-
W przypadku pomiarów pośrednich (kilku kolejnych odcinków) za wartość współczynnika filtracji danej próbki przyjmuje się średnią arytmetyczną z kolejnych pomiarów obniżania się wysokości słupa wody.
2.4. Uwagi o metodzie
Metoda rurki Kamieńskiego pozwala na bardzo proste i szybkie oznaczenie przybliżonej wartości współczynnika wodoprzepuszczalności (filtracji) gruntów o małym współczynniku filtracji. Zasadą metody jest pomiar prędkości obniżania się zwierciadła wody przepływającej przez próbkę przy zmiennym (malejącym) ciśnieniu słupa wody.
Przedstawiona wersja metody jest stosowana do badań współczynnika wodo-przcpuszczalności pospółek, piasków, grubo-, średnio- i drobnoziarnistych oraz
s Ho |
'(#„) |
S H0 |
'(4) |
S Ho | |
0.01 |
0,010 |
0,34 |
0,416 |
0,67 |
1,109 |
0.02 |
0,020 |
0,35 |
0,431 |
0,68 |
1,139 |
0.03 |
0,030 |
0,36 |
0,446 |
0,69 |
1,172 |
0.04 |
0,040 |
0,37 |
0,462 |
0,70 |
1,204 |
0,05 |
0,051 |
0,38 |
0,478 |
0,71 |
1,238 |
0,06 |
0,062 |
0,39 |
0,494 |
0,72 |
1,273 |
0,07 |
0,073 |
0,40 |
0,510 |
0,73 |
1,309 |
0,08 |
0,083 |
0,41 |
0,527 |
0,74 |
1,347 |
0,09 |
0,094 |
0,42 |
0,545 |
0,75 |
1,386 |
0,10 |
0,105 |
0,43 |
0,562 |
0,76 |
1,427 |
0,11 |
0,117 |
0,44 |
0,580 |
0,77 |
1,470 |
0,12 |
0,128 |
0,45 |
0,598 |
0,78 |
1,514 |
0,13 |
0,139 |
0,46 |
0,616 |
0,79 |
1,561 |
0,14 |
0,151 |
0,47 |
0,635 |
0,80 |
1,609 |
0,15 |
0,163 |
0,48 |
0,654 |
0,81 |
1.661 |
0,16 |
0,174 |
0,49 |
0,673 |
0,82 |
1,715 |
0,17 |
0,186 |
0,50 |
0,693 |
0.83 |
1,771 |
0,18 |
0,196 |
0,51 |
0,713 |
0,84 |
1,838 |
0,19 |
0,210 |
0,52 |
0,734 |
0,85 |
1,897 |
0,20 |
0,223 |
0,53 |
0,755 |
0,86 |
1,966 |
0,21 |
0,236 |
0,54 |
0,777 |
0,87 |
2,040 |
0,22 |
0,243 |
0,55 |
0,799 |
0,88 |
2,120 |
0,23 |
0,261 |
0,56 |
0,821 |
0,89 |
2,207 |
0,24 |
0,274 |
0,57 |
0,844 |
0,90 |
2,303 |
0,25 |
0,283 |
0,58 |
0,868 |
0,91 |
2,402 |
0,26 |
0,301 |
0,59 |
0,892 |
0,92 |
2,526 |
0,27 |
0,315 |
0,60 |
0,916 |
0,93 |
2,659 |
0,28 |
0,329 |
0,61 |
0,941 |
0,94 |
2,813 |
0,29 |
0,346 |
0,62 |
0,957 |
0,95 |
2,996 |
0,30 |
0,357 |
0,63 |
0,994 |
0,96 |
2.219 |
0,31 |
0,371 |
0,64 |
1,022 |
0,97 |
3,507 |
0,32 |
0,385 |
0,65 |
1,050 |
0,98 |
3,912 |
0,33 |
0,400 |
0,66 |
1,079 |
0,99 |
4,605 |
ewentualnie piasków pylastych. W przypadku badania gruntów słabiej przepuszczalnych (np. pyłów) zaleca się stosowanie rurki Kamieńskiego ze swobodnym wypływem wody. Różnica badania polega na umieszczeniu rurki nie w naczyniu z wodą, lecz nad naczyniem, bez kontaktu z wodą. Wartość H0 jest mierzona w tym przypadku od początkowego poziomu zwierciadła wody do dna rurki. Pozostałe czynności badania są identyczne.
183