Oznaczanie pęcznienia gruntu
Pęcznienie - proces zwiększania się objętości gruntów na skutek nasycania wodą; cecha charakterystyczna dla gruntów spoistych ze znaczną zawartością frakcji iłowej.
• Z badanego gruntu pobrać 2 próbki do oznaczenia wilgotności
• Zważyć pusty pierścień aparatu z dokładnością do 0,0lg
• Zmierzyć pierścień suwmiarką dla ustalenia jego objętości
• Wcisnąć pierścień w próbkę, wypełniając go całkowicie gruntem
• Wyrównać obie powierzchnie próbki w pierścieniu
• Za pomocą metalowej wkładki o wysokości 10 mm wypchnąć z pierścienia część gruntu, tak aby próbka w pierścieniu miała wysokość 10 mm
• Pierścień z gruntem zważyć
• Przykryć powierzchnie próbki sączkami z bibuły filtracyjnej
• Umieścić pierścień z gruntem w aparacie do badania pęcznienia - aparacie Wasiliewa
• Ustawić czujnik na powierzchni górnego filtra aparatu
• Nalać do pojemnika aparatu wodę destylowaną
• Od momentu zetknięcia próbki z wodą notować wskazania czujnika w czasie: 1’, 2’, 5’, 15’, 30’, łh, 3h, 24h. Następne odczyty na czujniku wykonywać co 24 h do czasu, aż wysokość próbki i wskazania czujnika przestaną się zmieniać
• Rozmontować aparat, wyjąć pierścień
• Oznaczyć wilgotność próbki po spęcznieniu.
Obliczyć wilgotność początkową gruntu.
Obliczyć wskaźnik pęcznienia (Vp)
V"-Vl
V'
• 100%
gdzie:
V’ - objętość pierwotna próbki gruntu [cm3] V - objętość końcowa próbki gruntu [cm3]
Obliczyć wilgotność pęcznienia -.wilgotność jaką osiągnął grunt po całkowitym spęcznieniu
Sporządzić wykres pęcznienia - na osi odciętych w skali logarytmicznej zaznaczyć czas osiadania (t) liczony od momentu zalania próbki wodą a na osi rzędnych odpowiadającą wysokość próbki (h).
14