Chemia rep07

występować dwa elektrony mające te same wartości wszystkich czterech liczb kwantowych.

Oznaczając orbitale s, p, d i f za pomocą odpowiednich klatek, a elektrony za pomocą strzałek, możemy zapisać stan kwantowy elektronów w atomie uwzględniający trzy liczby kwantowe każdego elektronu. Zwrot strzałek wskazuje tu znak spinu elektronu. Sposób zapisu musi być zgodny z regułą Hunda: najkorzystniejsze energetycznie jest takie zapełnienie orbitali elektronami, przy którym liczba elektronów ze spinami swobodnymi, tj. elektronów nie sparowanych, w obrębie danej wartości pobocznej liczby kwantowej 1 jest jak największa.

s _P

u	t	t

U

1 s² 2 s² 2 p² 10

p

U	t	t

n

1 s² 2 s² 2 p⁴

Poziomy energetyczne odpowiadające orbitalom w atomach lżejszych pierwiastków układają się w następujący szereg:

1 s < 2s < 2p < 3s < 3p < 4s « 3d

Położenie pierwiastków w układzie okresowym, ich fizyczne i chemiczne właściwości wynikają w sposób logiczny i zrozumiały z rozmieszczenia elektronów w ich atomach.

Różnice między pierwiastkami grup A i B

Pierwiastki z grup A w miarę zwiększania się ich liczb atomowych zapełniają elektronami orbitale s lub p w najbardziej zewnętrznej powłoce elektronowej. Liczba elektronów na ostatniej powłoce u pierwiastków grup A jest równa numerowi grupy.

Pierwiastki z grup B wraz ze zwiększaniem się ich liczb atomowych zapełniają elektronami orbitale d w podzewnętrznej powłoce elektronowej, a na ostatniej powłoce zewnętrznej mają z reguły dwa, czasem jeden, a pallad ma nawet zero elektronów.

W reakcjach chemicznych pierwiastki grup B oddają zewnętrzne elektrony, przechodząc w dwudodatnie lub jednododatnie jony. Po oddaniu zewnętrznych elektronów powłoka podzewnętrzna pierwiastków grup B staje się jednak powłoką zewnętrzną, z której atomy tych pierwiastków mogą angażować w wiązania pewną liczbę dalszych elektronów. Tym m.in. tłumaczy się różnica właściwości chemicznych między pierwiastkami grup B i A.

Lantanowce i aktynowce tym różnią się od pierwiastków grup

11