CHODZENIE po WODZIE 1(1)

mógł sobie wyobrazić, jak Jego uczniowie są wyczerpani walką z wiatrem.

Uczniowie wiosłowali od wielu godzin i byli już u kresu wytrzymałości. Nagle, przed świtem, ujrzeli tajemniczą postać kroczącą do nich po wodach jeziora.

Przerazili się i krzyknęli:

-    Zjawa!

I wtedy usłyszeli znajomy głos.

-    To ja! Nie bójcie się! Przychodzę wam pomóc!

Nie wierzyli własnym uszom.

-Jeśli to rzeczywiście Ty - zawołał Piotr - to każ mi przyjść do siebie!

-    Dobrze, chodź! - odpowiedział Jezus.

Piotr przeszedł przez burtę i zaczął iść po wodzie w kierunku Jezusa.

Nagle ugiął się pod gwałtowniejszym podmuchem wiatru. Spojrzał pod siebie w kłębiącą się wodę i ogarnięty nagłym strachem zaczął tonąć.

-    Panie, ratuj! - zdążył tylko krzyknąć. Jezus błyskawicznie złapał go za rękę

i wyciągnął z kipieli.

-    Dlaczego zwątpiłeś we Mnie, Piotrze? - zapytał.

Kiedy obaj znaleźli się w łodzi, wiatr ustał. Uczniowie siedzieli oszołomieni. Jezus czynił rzeczy niemożliwe!

?

W*

^v