BALTAZAR

W kolejnych odcinkach przedstawiamy sylwetki sławnych i świętych ludzi. Próbujemy sobie wyobrazić, jak w dzisiejszych czasach wyglądałby wywiad z nimi.

▲ Nie wiem, jak powinienem się zwracać: mistrzu, wasza wysokość czy proszę pana?

- Ludzie nazwali mnie Baltazarem, niech więc tak zostanie.

▲ Historia mówi takie, że pochodzisz z Persji. Czy to piękny kraj?

- Dla każdego człowieka ojczyzna jest najpiękniejszym miejscem na ziemi.

▲ Skąd się dowiedziałeś o narodzinach Chrystusa?

- Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że to Chrystus.

W moim kraju spotykało się wielu Izraelczyków. Opowiadali o Jedynym Bogu, który ma przyjść na świat. A ja zawsze chciałem poznać prawdziwego Boga, kimkolwiek On jest. Modliłem się o znak. Kiedy ujrzałem na niebie niezwykłą gwiazdę, pomyślałem, że właśnie nadeszła ta chwila. Moi przyjaciele, Kacper i Melchior, dodali mi pewności.

▲ Wasza wyprawa do Betlejem była bardzo tajemnicza. Do dziś nie wiem, kim dokładnie byliście, Ilu was było I jakie są wasze prawdziwe imiona.

- I niech tak zostanie. Te wszystkie tajemnice były potrzebne, aby nikt nie zasłaniał sobą Jezusa. Nawet podarunki - kadzidło, złoto i mirrę - wybraliśmy tak, aby ogłosić światu, że narodził się prawdziwy Bóg, potężny Król i cierpiący Człowiek.

A A co myślisz o królu Herodzie?

-    Wszędzie trafiają się lepsi i gorsi ludzie, również wśród monarchów. Zresztą historia świata to potwierdza.

▲ Zadam teraz trochę śmieszne pytania. Nie pogniewasz się?

-    Spokojnie, pytaj!

A Gdybyś w tak długą podróż udawał się dzisiaj, Jaki wybrałbyś środek lokomocji?

-    Hmm, niech się chwilę zastanowię... Jest kilka niezłych samochodów terenowych, jest oczywiście samolot, ale ja wybrałbym... konia albo wielbłąda.

A Naprawdę?!

-    Tak, naprawdę. To była prawdziwa pielgrzymka, czas na myślenie, modlitwę

i podziwianie przyrody. Tego się nie da zrobić zza kierownicy.

A A nie szkoda czasu?

-    Spędzasz kilka lat twojego życia przed telewizorem i mówisz, że szkoda czasu? Tylko na pustyni, sam na sam z żywiołem, możesz poczuć, co to pragnienie... Pragnienie Boga. I pragnienie wody.

A Dziękuję za mądre myśli. Przygadałeś ml z tym telewizorem, ale oczywiście masz rację. Proszę przekazać od wszystkich dzieci pozdrowienia dla Kacpra i Melchiora.

-    Dziękuję, na pewno to zrobię.

„Rozmawiał” ks. Janusz Stańczulc

15