w Rosji). Rozwijano handel drogą morską z Centralną Rosją, a stamtąd karawany udawały się do Saraju.
W 1340 roku (natychmiast po czarnej śmierci) Kaffa była kwitnącym miastem, ufortyfikowanym wzdłuż dwóch koncentrycznych murów: wewnętrzne ogradzały 6000 domów, a zewnętrzne - 11 000. Kosmopolityczne społeczeństwo składało się z Genueńczyków, Wenecjan, Greków, Armeńczyków, Żydów, Mongołów i Turków.
Przemieszczanie dżumy krwotocznej na Bliskim Wschodzie i Krymie przed czarną śmiercią i w trakcie epidemii
Mongołowie oblegali Kaffę i Tanę w 1343 roku. Włoscy kupcy przepłynęli z Tany do Kafiy, gdzie do lutego 1344 roku trwało oblężenie, kiedy to włoskie wojska zabiły 15 000 oddziałów mongolskich i zniszczyły ich machiny oblężnicze. Mongołowie powtórnie oblegali Kaffę w 1345 roku, skąd odstąpili rok później, ponieważ zaczęła ich gnębić śmiertelna epidemia.
7 pjacenzy. Jest on autorem wspomnień z Krymu, cuw -----»
dobniej nie był naocznym świadkiem przedstawianych wydarzeń. Opi-I sał jak w 1346 roku w państwach Wschodu rzesze Tatarów i Saracenów I zostały powalone przez tajemniczą chorobę powodującą nagłą śmierć. I Tataizy oblegali Kaffę przez prawie trzy lata, lecz ich armia została pokonana przez chorobę „zabijającą tysiące i tysiące codziennie”. Umierali po pojawieniu się na ciele znamion choroby: obrzęków pod pachami lub w pachwinach, poprzedzających rozkład ciała.
Tatarzy umieszczali ciała swoich towarzyszy w katapultach i przerzucali je poza mury Kafły, mając nadzieję, że odór nie do zniesienia zabije wszystkich w mieście. W odpowiedzi oblegani chrześcijanie wrzucali ciała do morza, a rozkładające się zwłoki szybko zanieczyszczały powietrze i zatruwały wodę.
Ta prymitywna forma wojny biologicznej stosowana przez Tatarów nie miała prawdopodobnie wpływu na szerzenie epidemii, lecz wkrótce prawie każdy w okolicy padł ofiarą tajemniczej choroby., Jeden zakażony człowiek przekazywał chorobę drugiemu i zarażał ludzi oraz miejsca, spoglądając tylko na nie”. Już wcześniej czytaliśmy takie komentarze.
Z Kafly udało się uciec zarażonym marynarzom, z których część popłynęła do Genui, a inni do Wenecji. Kiedy dopłynęli do portów, „każde miejsce zostało zatrute zakaźną zarazą, a mieszkańcy umierali”. Kontakt z chorobą powodował natychmiastowe zarażenie, które było przenoszone na całe rodziny „nawet po śmierci zarażonej osoby”. Jest to przypuszczalnie kolejne świadectwo pojawienia się czarnej śmierci we Włoszech w 1348 roku.
C-zy c.zarv\a śmi&rć przyszła z Krymu?
Z opisu Gabriele de Mussi wynika jasno, że tajemnicza epidemia w okolicach Krymu nie była dżumą dymieniczą, Czy była to zatem dżuma krwotoczna? Pomijając przejaskrawienia, opisy, jakkolwiek nieliczne, wyraźnie wskazują, że tak właśnie było, a Mussi łączy epidemię z pojawieniem się czarnej śmierci w północnych Włoszech.
Czy czarna śmierć przybyła prosto z Kafly, korzystają: z istniejących szlaków handlowych? Pierwsze zastrzeżenie dotyczy długiego czasu
211