cw czynne z oporem

r

Ćwiczenia czynne z oporem

-    w ćwiczeniach tych chory pokonuje ciężar ćwiczonego odcinka ciała oraz siłę zewnętrzną

-    wskazane są przy sile mięśniowej +3,4, 5

Cel:    ^

-    uzyskanie przyrostu siły mięśniowej

-    poprawa wytrzymałości mięśni, co zwiększa możliwość wykonania zadań ruchowych w czasie

-    zmniejszenie zaników mięśniowych, szczególnie powstałych w wyniku unieruchomienia czy w następstwie procesów patologicznych

-    uzyskanie kompensacyjnych przyrostów siły mięśniowej w nie objętych procesem chorobowym grupach mięśni

-    uzyskiwanie „przerzutów” napięć kontralateralnych do części ciała znajdujących się czasowo w unieruchomieniu

-    uzyskanie poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej

-    zwiększenie sygnalizacji aferentnej w celu rozszerzenia pobudzenia reprezentacji ćwiczonych ruchów w odpowiednich polach projekcyjnych kory mózgowej

-    poprawa samopoczucia psychicznego pacjenta

Wskazania:

-    osłabienie siły mięśniowej, które jest wynikiem toczących się procesów patologicznych lub unieruchomienia

P rzeci wwskaza n ia:

-    takie jak do ćw. biernych

-    wszystkie schorzenia, które upośledzają krążenie obwodowe

-    schorzenia kardiologiczne i pulmonologiczne, w których wysiłek statyczny jest przeciwwskazany Metodyka:

-    możemy zastosować opór:

-    pośredni - system ciężarkowo-bloczkowy

-    bezpośredni - hantle, ciężarki na rzepy, woreczki z piaskiem, ręce terapeuty, druga kończyna, sprężyny, gumy, woda, przybory elastyczne, piłki lekarskie

-    opór dawkowany przez ręce terapeuty:

-    nie jest konieczne określanie wielkości oporu za pomocą dynamometru

-    opór dozuje się ręcznie, stosownie do możliwości pacjenta i ze zmiennym nasileniem w różnych przedziałach zakresu ruchu, ale tak by nie była zaburzona koordynacja ruchu wyrażona jego płynnością

-    pozycja wyjściowa powinna zapewniać wygodę i stabilizację odcinka bliższego stawu

-    stosowanie metod treningu oporowego

-    przed przystąpieniem do ćwiczeń określonej grupy mięśni należy ustalić wielkość aktualnego oporu i liczbę powtórzeń ruchów:

-    najlepszy i najdokładniejszy sposób to określenie wielkości obciążenia przy pomocy urządzeń zwanych dynamometrami

lub

-    dobierając maksymalny ciężar, który chory może dźwignąć tylko jednorazowo wykonując ruch w pełnym zakresie

lub

-    dobierając maksymalny ciężar, który chory może dźwignąć tylko 10-krotnie wykonując ruch w pełnym zakresie

-    próby mające na celu określenie wielkości obciążenia trzeba powtarzać co 1-2 tyg., aby dobrać opór do aktualnej siły mięśni

-    rytm, tempo i wielkość oporu zależą od tego, czy dążymy do uzyskania przyrostu siły mięśniowej czy wytrzymałości mięśni:

-    w celu uzyskania przyrostu siły stosuje się maksymalny opór dla aktualnej siły mięśni; liczba powtórzeń jest niewielka, tempo ćwiczeń powolne

-    w celu uzyskania zwiększenia wytrzymałości mięśni stosuje się opór znacznie mniejszy, bo tylko 50% aktualnego maksymalnego oporu; liczba powtórzeń jest dużo większa, tempo ćwiczeń szybkie

-    wielkość siły, którą zespół mięśniowy może rozwinąć, zależy od wielkości kątowej pozycji stawu:

-    na ogół w skrajnych pozycjach zakresu ruchu możliwości siłowe mięsni wykonujących ruch są mniejsze, np. zginacze stawu łokciowego największą siłę rozwijają w sytuacji zgięcia tego stawu do kąta 80 - 90°; przy pełnym wyproście i zgięciu są odpowiednio mniejsze