dekl nijaka

Deklinacja nijaka - liczba mnoga

przypadek	końcówki	kryteria	objaśnienia	wyjątki; uwagi
mianownik	-a		np. okna, pytania, ciel-ęt-a, imi-on-a;
dopełniacz	-0		np. okien, pytań, ciel-ąt, imi-on;
celownik	-om		np. oknom, pytaniom ciel-ęt-om, imi-on-om;
biernik	=i\I
narzędnik	-ami		np. oknami, pytaniami ciel-ęt-ami, imi-on-ami;	• Wyjątkowo tradycyjne formy dawnymi laty, innymi słowy
miejscownik	-ach		np.(o) oknach, pytaniach, ciel-ęt-ach, imi-on-ach
wołacz	=M

Rzeczowniki deklinacji nijakiej o nieregularnej fleksji

Rzeczownik dziecko ma supletywny temat i nieregularną odmianę w 1. mn. (dzieci).

Rzeczowniki oko, ucho zachowały w l.mn. formy liczby podwójnej: M, B, W - oczy, uszy,

D - oczu, uszu, N - oczyma.

Rzeczowniki zakończone na -um , np. liceum, muzeum, nie odmieniają się w l.poj; w liczbie mnogiej mają w nieregularną końcówkę -ów, np.,.do muzeów, do liceów.

Rzeczowniki odmieniające się wg deklinacji przymiotnikowej

Rzeczowniki odmieniające się (przynajmniej częściowo) wg deklinacji przymiotnikowej to m.in. nazwiska na ski, -cki, -dzid, -ska, -cka, -dzka, np. Kowalski, Krasicka, Niedźwiedzki, -owa, np. Pisarkowa, nazwiska obce typu Linde, Batory, Maldini, imiona męskie na -i, -y, np. Antoni, Eustachy, nazwy urzędów i zawodów, np. leśniczy, gajowy, nazwy opłat, np. czesne, nazwy miejscowości, np. Zakopane

Rzeczowniki odmieniające się wg deklinacji rzeczownikowej mieszanej

Rzeczowniki sędzia, hrabia, margrabia przyjmują końcówki rzeczownikowe lub przymiotnikowe. Rzeczowniki typu poeta, Fredro w 1. poj. przyjmują końcówki deklinacji rzeczownikowej żeńskiej. Rzeczownik książę, który jest rodzaju męskoosobowego, przyjmuje końcówki deklinacji rzeczownikowej nijakiej (oprócz biernika 1. poj. i mn.).