deklinacja żeńska l mn

Deklinacja żeńska - liczba mnoga

przypadek	końcówki	kryteria	objaśnienia	wyjątki; uwagi
mianownik	1 1 •i 2: A>	morfologiczne	-y/-i: rzecz, twardotem., np. ryby, siostry, głowy, ławki, drogi)', -e; rzecz, miękkotem., np. panie, ziemie, róże, dłonie, noce ; -i/-y: niektóre rzecz, spółgł., np. kości, rzeczy, myszy;	Niektóre rzecz, mają formy oboczne, np. postaci / postacie.
dopełniacz	-0, -i/-y	morfologiczne	-0: rzecz, samogłoskowe, np. nie ma: ryb, sióstr, pań; -\J-y: rzecz, spółgłoskowe, np. nie ma tych: dłoni, kości, myszy, rzeczy;	-i mogą przyjąć rzecz, na -amia, niektóre na —ja i na -a po samogłosce, np. nie ma tych: piekarni, kawiarni, zbroi, idei;
celownik	-om		np. rybom, ziemiom, dłoniom, paniom;
biernik	= M
narzędnik	-ani i -mi	morfologiczne	np. rybami, ziemiami, nocami, paniami; -mi: niektóre miękkotem., np. dłońmi, kośćmi, nićmi;
miejscownik | -ach			np.(o) rybach, paniach, niciach;
wołacz | = M

Rzeczowniki deklinacji żeńskiej o nieregularnej fleksji

Rzeczownik ręka w M l.mn. (ręce), N l.mn. (rękoma), Msc l.poj. (w ręku, na ręka) zachowuje formy dawnej liczby podwójnej.