dekl żeńska l poj

Deklinacja żeńska - liczba pojedyncza

przypadek	końcówki	kryteria	objaśnienia	Wyjątki; uwagi
mianownik	-a, -‘a, -i (rzecz. samogłos kowe) -0 (rzecz, spółgłoskowe)	morfologiczne	Końcówka -a występuje po tematach Twardych, np. ryba, siostra, głowa, końcówki -‘a, -i, -0 po tematach miękkich, np. ziemia, pani, kość, mysz',	Do rzecz, miękkotem. należą też rzecz, o temacie zakończonym na spółgł. wargową, np. krew, brew, Gołdap.
dopełniacz	-y/-i; -iJ-y	morfologiczne	-y/-i: rzecz, twardotem., np. ryby, głowy, siostry, książki, drogi', -i/-y: rzecz, miękkotem., np. ziemi, pani, kości, myszy, rzeczy,
celownik	-e, -i/-y	morfologiczne	-e: rzecz, twardotem., np. rybie, siostrze, głowie; -i/-y: rzecz, miękkotem., np. ziemi, pani, kości, rzeczy, myszy;
biernik	-ę, -0	morfologiczne	-ę: rzecz, samogłoskowe, np. rybę, siostrę, ziemię, gospodynię; -0: rzecz, spółgłoskowe, np. widzę krew, rzecz, mysz, dłoń;	Rzecz, pani przyjmuje końcówkę -ą.
narzednik	-4		np. rybą, siostrą, ziemią, dłonią_
miejscownik	= C
wolacz	-o, -i/-y -u,	morfologiczne semantyczne	-o rzecz, zakończone na -a, -‘a, np. siostro!, głowo!, ziemio!, różo!; -i/-y: rzecz, zakończone na -i, -0, np. pani! krwi! rzeczy! nocy!; -u: zdrobniałe imiona, nazwy pokrewieństwa itp., np. ciociu!, mamusiu! Kasiu!, Aniu!