dew0018

36

Hk2 - wartość średniej siły ustawiającej igłą kompasową (wypadkowa z Hm i Qe),

Hk - wartość średniej siły ustawiającej igłę kompasową (wypadkowa z Hm i Qc) .

Wyrażenia (4.15), (4.17) i (4.19) są sumą, jeżeli zwroty wektorów: Hm i QR, Hm i Qe, Hm i Qc są zgodne; w przeciwnym wypadku są one różnicą.

Wyniki obliczeń przedstawić w tabeli 4.5.

Tabela 4.5

Wartości składowych dewiacj i przechyłowych i średnich sił ustawiających

KK	Mr)	óp(e)	Hk1	Hk2	I Hk

9. Przedstawić na jednym wykresie następujące zależności: Hk1 =

= f (KK) , Hk2 - f (KK) , Hk = f (KK) .

*

10. Przeprowadzić dyskusje otrzymanych wyników.

'“WICZENIE 5. KOMPENSACJA I OKREŚLANIE DEWIACJI CAŁKOWITEJ

WPROWADZENIE 1 . Korektor Flindersa

Do kompensacji dewiacji półokrężnej typu B2 służy korektor Flindersa. Jest to pionowa, cylindryczna sztaba ze stali miękkiej, zamocowana w tubusie zazwyczaj z przodu róży kompasowej, składa się ona z kilku segmentów ułożonych jeden na drugim. Wiel-

kość siły kompensacyjnej korektora reguluje się przez zastępowa-

*

nie dolnych segmentów sztaby drewnianymi klockami o podobnej wysokości. Bieguny magnetyczne zaindukowane w korektorze znajdują nie w odległościach 1/12 jego długości od obu końców. Z tego powodu górna krawędź korektora powinna wystawać o tę wartość ponad płaszczyznę róży kompasowej (aby wywoływać największą siłę P2) . Regułę tę można stosować do korektorów Flindersa o długości L > 30 cm. Jeżeli jednak 15 cm < L < 30 cm, to górna krawędź powinna wystawać niewiele ponad płaszczyznę róży kompasowej lub w niej leżeć. Jest to związane z oddziaływaniem (przy tych długościach) dolnego bieguna sztaby korektora na różę kompasową. Gdy 7,5 cm < L < 15 cm, należy górną krawędź korektora zamocować poniżej płaszczyzny róży kompasowej.

Prawidłową długość korektora Flindersa można wyznaczyć następującymi sposobami:

- obserwując dewiację typu B w dwóch miejscach o różnej szerokości magnetycznej (patrz punkt 2),