Diagnostyka laboratoryjna lambliozy

LABORATORYJNA DIAGNOSTYKA GIAKDIOZY (LAMBLIOZY)

1.    Badanie mikroskopowe kalii (wykrywanie cyst Giardia lamblia)

Badanie swoiste pod warunkiem, że wykonuje je osoba kompetentna, gdyż łatwo pomylić cysty z drożdżakami obecnymi w kale. Badanie mikroskopowe kału jest na ogół wystarczające w diagnostyce lambliozy. Dla wykluczenia lambliozy powinno być jednak wykonane 3 krotnie (zalecane w odstępach kilkudniowych), ponieważ cysty nie zawsze są wydalane.

2.    Badanie mikroskopowe żółci

Stosowane jako metoda weryfikacyjna w przypadku, gdy badanie kału daje wynik negatywny, a lekarz pomimo to podejrzewa lambliozę. Metoda swoista i czuła, gdy lamblie są umieszczone w dwunastnicy lub drogach żółciowych (wyjątkowo mogą być tylko umiejscowione poniżej dwunastnicy). Warunek: żółć musi być badana świeża (maks. do godz. po pobraniu), gdyż wykrywane są trofozoily lamblii, które szybko giną. Do laboratorium żółć dostarczyć w temperaturze pokojowej. Powinny być zbadane trzy frakcje żółci A, B, C.

3.    Badanie iminuiiociizynintycziic kału

Test ELISA wykrywający antygen G. lamblia w kale. Metoda wymyślona głównie po to, aby mogły diagnozować lambliozę nie tylko pracownie specjalistyczne. Metoda czuła. Zaleta, opracowana do wykrywania w kale, antygenów zarówno trofozoitów jak i cyst.

Wada: w praktyce dość często spotyka się reakcje fałszywie dodatnie