DSC00276

adhczyjnym folii polimerowych ze sobą lub z Ibliuml ■/. innych materiałów I .aminowa nie przebiega bez wywierania ciśnienia, zarówno w temperaturze normalnej, (alt i podwyższonej (z zasady nie wyższej niż 150°C), często przy zastosowaniu piomlen ników podczerwieni jako źródeł ciepłu. Jako napełniacz (nośnik) stosują się tkaniny lub maty, taśmy oraz włókna: szklano, węglowo, polimerowe, azbest owe, bawełniane, a niekiedy również borowo, metalowe i krzemowo. Jako spoiwa stosuje się substancje z różnych polimerów wykazujących znaczną adhezję do wymlonlonyeh napełniaczy lub sam polimer, duże znaczenie ma jednak stosowanie polimerów utwardzających się w procesie polimeryzacji addycyjnej tub kopolimeryzaujl rod nikowej, głównie epoksydów i poliestrów. Proces laminowania przeprowadza się bez. specjalnych maszyn lub za ich pomocą, jednak na ogół przy użyciu narzędzia, którym jest forma do laminowania lub przedągadło. Formy te dzielą się ogólnie na wewnętrzne i zewnętrzne. Formy wewnętrzne mąją wklęsło gniazdo formujące, a formy zewnętrzne — gniazdo wypukłe. Przykładem przedmiotów laminowanych w formach wewnętrznych są kadłuby łodzi i wanny, natomiast przykładem przed* miotów laminowanych w formach zewnętrznych — rury i zbiorniki.

Metoda laminowania dzieli się, ze względu na kształt stosowanego napełniacza lub tworzywa wejściowego i stan spoiwa, na następująco główne odmiany:

a)    laminowanie natryskowe, w którym napełniacz ma kształt włókien krótkich, a spoiwo jest w stanie ciekłym,

b)    przeciąganie i laminowanie specjalne, w którym napełniacz jest w k szl alcie włók len długich, a spoiwo w stanie ciekłym,

c)    nawijanie, w którym napełniacz ma kształt włókien długich lub taśm z włókien, a spoiwo znajduje się w stanie ciekłym bądź stałym, lub tworzywo wejściowe jest w kształcie taśm w stanie plastycznym, otrzymywanym innymi metodami przetwór* stwa,

d)    nakładanie, w którym napełniaczem są arkusze, spoiwem zaś substancje w stanic ciekłym lub stałym.

Istotą laminowania specjalnego jest ściśle określone układanie swobodne długich włókien na warstwie spoiwa wylanej na folię; włókna mogą być układane głównie liniowo lub pętlicowo, w obu przypadkach płasko. Laminowanie to stosuje się do wytwarzania tłoczyw arkuszowych.

3.4.1. Laminowanie natryskowe i przeciąganie

Laminowanie natryskowe, wprowadzone w 1957 r., polega na nakładaniu na powierzchnię gniazda formującego mieszaniny spoiwa i włókien krótkich. Klasyczne laminowanie natryskowe przeprowadza się za pomocą maszyny, często przewoźną), która składa się z dwóch podstawowych zespołów: zespołu podawania spoiwa i włókien oraz pistoletu natryskowego. Spoiwo jest podawane przewodami do pistoletu wskutek wytworzonego za pomocą sprężarki ciśnienia powierza, panującego w zbiornikach ze składnikami spoiwa. Do pistoletu jest również podawane włókno długie, najczęściej szklane w postaci rowingu i cięte na odcinki o odpowiedniej długości (3 + 5 cm) przy użyciu krajarki wmontowanej w pistolet. Z pistóJotu przez jedną lub