DSC00095 5

7.    rwfwwcoiw iwązans » stresem..

498

Różnicowanie

•    Osłupienie iatitooksoe bywa często poprzedzone objawami ery zacbowaśea wskazującymi na schizofrenię.

•    Osłupienie depresyjne lub maniakalne najczęściej rozwija się stosunkowo powoli; pomocny może być wywiad obiektywny lub dane o wcześniejszych epizodach zaburzenia afekrywnego.

BA. Thms i opętanie

Występująca przejściowo utrata zarówno poczucia własnej tożsamości, jak i pełnej orientacji w otoczeniu. Często jest to działanie, jakby osoba ta była owładnięta przez inną siłę czy ducha. Uwaga i świadomość mogą być zawężone i skoncentrowane na jednym lub dwóch aspektach najbliższego otoczenia. Zaburzenie ma charakter tum nie chcianego i niezależnego od woli.

&5. Dysocjacyjne zaburzenia ruchu

W zaburzeniu tym występuje utrata lub utrudnione wykonywanie ruchów dowolnych kończyn Może się pojawić częściowy niedowład z osłabieniem lub ograniczeniem ni-chów bądź całkowite porażenie. Występujące objawy charakteryzują się znaczną różnorodnością i zmiennością. Porażenie kończyn może wystąpić w postaci mono-, pa ra- lub hemiplegu. Najczęściej są to porażenia wiotkie, obejmujące całą kończynę tub połowę dała, ściśle do linii środkowej, tj według najczęstszych wyobrażeń o „paraliżu* kończyn. W trakcie badania chory nie może poruszyć kończyną, mimo że czasami wykonuje ruch bezwiednie. Niedowład jest niestały, niezgodny z anatomią. Nie stwierdza się objawu Babińskiego, spastyczności. klonusów, a także innych objawów neurologicznych, np. objawu koła zębatego. Mimo psychicznej przyczyny wystąpienia porażenia długotrwale utrzymujące się niedowłady mogą prowadzić do zaników mięśni, a czasem nawet przykurczów. Częściej od porażeń czynnościowych występują różne formy i różny stopień zaburzeń koordynacji ruchów czy niemożność surm i chodzenia (astazja-abazja) przy sprawnym na ogół poruszaniu kończynami w pozy cji leżącej. Chód jest dziwaczny, z powłóczeniem, a nie, jak w uszkodzeniu organicznym. na rozstawionych kończynach. Częstymi zaburzeniami ruchowymi są skurcze mięśni twarzy i powiek, co istotnie może wpływać na funkcjonowanie. U jednej pacjentki z tego typu objawami dochodziło do urazów w następstwie „zamknięcia nę oczu" przed przeszkodą (słup, latarnia) oraz utrzymywała się obawa przed przechodzeniem przez ulicę.

Zaburzenia dysocjacyjne ruchowe aparatu mowy mogą przebiegać w postać jej ograniczenia do szeptu (dysfonia) lub całkowitego bezgłosu (afonia).

Stopień niesprawności jako następstwo opisanych objawów ruchowych zmienia są w różnych sytuacjach zależnie od rodzaju i liczby aktualnie obecnych osób oraz od stanu emocjonalnego pacjenta.

Oprócz podstawowego i utrzymującego się zaburzenia ruchowego w obrębie lotnych grup mięśniowych, nie podlegającego świadomej kontroli, może występowe zmienna liczba zachowań, mających na celu przyciągnięcie uwagi otoczenia.