DSC04217

2:u Olim-AHY WYMTI'il'OWANIA I H I I(ATV'1HAI'I A

2:u Olim-AHY WYMTI'il'OWANIA I H I I(ATV'1HAI'I A

do ml.M '.IimIwiIii konihMkiego mU-ż;, ,._o

i I...... .......U ! I f. H    f

|^łcv/i ulwonuni Jeziornymi .......... ••

,■7,' _sloby ko|mln© wy.-.l^w l"¹ ®'.}    ,    ^'*1

*0 l!:,., wirku |.M    I’™*

ho mlrrsl.idiiiliii lh/I.Mn. rod    ¹ -VI"’¹ ‘‘    '' ^l" zd^ra-

dowony c*#mo*i«m bądł M»W    '    S2°"^J, rT¹'

wyslr|.i.jr równo /, juk pis/f II Morus/.-/,k, ijlolm brunatny,

no. i;lcli\ Ir cluirakteryzują się matą ilością piucIniK y. optimum i.,,.

mic/nym powstawały one w środowisku Irsnym. 1'iolj) ąlebowy

świadczy o niewątpliwie interstadialnym, a me interglacjalnym typją

N

Fig. 90. Przekrój przez osady interglacjału eemskiego i zlodowacenia północno-polskiego na Woli w Warszawie (wg W. Słowańskiego, w: Atlas geologiczny Warszawy, 1965)

Zlodowacenie środkowopolskie: Sj — stadiał maksymalny, S₂ — stadia! mazowiecko-podlaski; E — interglacjał eemski; zlodowacenie pólnocnoąolskie: Bj — stadiał kaszubski, Bi_* — interstadiał koniński, B₂-»₃ — stadiał przedgrudziądzki i główny; H — holocen

klimatu. Uwaga ta dotyczy jednak profilów uznanych przez Ii. Marusz-czaka za przewodnie dla tego poziomu gleby kopalnej. Są to profile m. in. w Hulczu i Komarowie. Można jednak wyrazić pogląd, że do tego poziomu mogą należeć niektóre stanowiska gleby zbliżone w swym rozwoju typologicznym do gleby interglacjału eemskiego, zwłaszcza w południowo-wschodniej części Wyżyny Lubelskiej. Chodzi tu o mało znane bądź nie opisywane dotychczas profile ze stosunkowo cienką warstwą iluwialną i niewielkiej miąższości czarnoziemem nałożonym na ten iluwialny poziom. Takie profle są znane (J. E. Mojski) np. z obszaru pomiędzy Werbkowicami i Nieledwią, na zachód od doliny Iluczwy.

Profile opisane przez H. Maruszczaka, jak stwierdza ten autor, świadczą o warunkach krótkiego interstadiału i, jak się zdaje, nie jest łatwo korelować je z profilem w Koninie — Marantowie; w każdym ra-zie panowały w tym czasie warunki leśne.

Stadiał przedgrudziądzki. Osady stadiału przedgrudziądzkiego wystę' pują w dwóch najważniejszych facjach, a mianowicie w facji lodowco wej nad dolną Wisłą i w facji eolicznej, w postaci lessu w pasie wyży¹¹ środkowopolskich. Profil nad dolną Wisłą obejmuje kilka ogniw^ ht°⁰ gicznych. W jego dolnej części występują osady zastoiskowe. Przykry'