Kozdz. II.' Pomiary sytuacyjne 575
odczytu orientacyjnego świadczy o tym, że instrument podczas pracy na danym stanowi* du doznał przemieszczenia, co przeważnie wiąże się z koniecznością powtórzenia pomiaru pikiet z tego stanowiska.
Domiary biegunowe zapisuje się w dzienniku pomiarowym lub rejestruje jutonui-tycinie w pamięci tachimotru elektronicznego albo rejestratora zewnętrznego. Równocześnie sporządzany jesi szkic połowy przedstawiający rysunek sytuacji terenowej oraz położnie i numery zdejmowanych punktów.
Metoda przedłużeń jest sposobem określania położeniu szczegółów terenowych poprzez pomiar odcinków przedłużeń konturów sytuacyjnych do punktów ich przecięć z lir nutitii pomiarowymi. Poprzez kontur sytuacyjny rozumiemy rzut poziomy zdejmowanego obiektu. Po przedłużeniu jego linii konturowej (np. ściany budynku) określamy położenie punktu przecięcia przedłużenia z linia pomiarową, odczytując na rozciągniętej taśmie miar tę bieżącą tego punktu. Drugi domiar stanowi przedłużenie, czyli odległość pomiędzy wymienionym punktem przecięcia a zdejmowanym punktem sytuacji terenowej (rys; 11.10).
aPs 103
i \ i \
Punkt przecięcia się przedłużenia ściany budynku z bokiem osnowy wyznaczamy trzymanym w ręku pionem sznurkowym, z którym przesuwamy się wzdłuż linii pomiarowej dotąd, aż linia sznurka pokryje się z obydwiema krawędziami budynku. Ostrze pionu wyznaczy wtedy punkt przecięcia przedłużenia konturu z linią pomiarową, dla którego odczytujemy na taśmie miarę bieżącą i mierzymy ruletką długość odcinka przedłużenia. Dta obiektów pomiarowych bez wyraźnych krawędzi np. działek należy przedłużany odcinek linii konturowej zasygnalizować tyczkami. Kąt zawarty pomiędzy bokiem osnowy a limą przedłużenia powinien się mieścić w zakresie: od 45° do 135°. Na szkicach polowych odcinek przedłużenia zaznacza się strzałką skierowaną w stronę linii pomiarowej (rys. 11.10). Przedłużenie w stosunku do przedłużanego odcinka (np. bok budynku) nie może być większe niż 2:1. Im krótszy jest odcinek przedłużenia, tym dokładniejszy jest pomiar wykonany tą metodą. Naniesienie na mapę obiektu pomierzonego metodą przedłużeń jest możliwe pod warunkiem zdjęcia jego konturu z obu stron na dwie przeciwległe linie pomiarowe (rys. 11.10).