DSC06865

Ocena - jesień 2008 r.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Strzelce Opolskie - gminę obowiązuje studium uchwalone 27 stycznia 2000 r.; aktualizacja studium nastąpiła w kwietniu 2007 r.

MPZP - we wsi realizowany jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jego zmiana miała miejsce 19 grudnia 2007 r.

Układ przestrzenny - wieś jest rozległą wielodrożnlcą o bardzo luźnej zabudowie - do chwili obecnej układ ten nie został zmieniony w sposób zasadniczy. Pomiędzy zabudową występują duże obszary łąk i pól z zielenią wysoką Miejscowość graniczy z dużymi kompleksami leśnymi.

Zabudowa - rozproszona, z fragmentami zabudowy zwartej; w okolicy kościoła wytworzyło się centrum. Daje się zauważyć pewien chaos ruralistyczny. Powstające nowe obiekty odbiegają od zabudowy starej, tak pod względem formy, jak i elementów architektonicznych Mała dbałość o zachowanie charakteru wsi.

Zieleń, woda - w wielu miejscach występują skupiska zieleni wysokiej. W ogródkach dominują trawniki i zieleń iglasta. Większość posesji jest bardzo zadbana. Zaleca się zwracanie większej uwagi na zieleń rodzimą.

Projekty - Projekt 1. Teren przy cmentarzu został zagospodarowany według własnego pomysłu. Sąsiadująca posesja została ogrodzona długim betonowym płotem, co zupełnie popsuło charakter tego miejsca. Na uwagę zasługuje odtworzenie pomnika Anioła Stróża.

Projekt 2. Boisko - brak realizacji.

3.15. KAMIENICA, GMINA PACZKÓW (2005)

Opracowanie 2005 r.

Wieś została założona przed 1300 r. (Camenicze, Camon). Ze względu na bliskie położenie Paczkowa stała się jego własnością. W XVIII w. była jedną z bogatszych wsi w rejonie, a w 1784 r. miała status dobra rycerskiego, pozostając nadal własnością Paczkowa. Istniały tu kościół filialny, szkoła z nauczycielem, folusz, 2 młyny wodne i 3 kuźnie. Na początku XIX w. było tu aż 5 potażami. Przed 1945 r. miejscowość nosiła zmienioną nazwę - Grenztal¹⁰⁵. Miejscowość Kamienica to typowa wieś łańcuchowa; ciągnie się wzdłuż rzeki Kamienica, jest największą wsią w gminie Paczków. Położona jest na terenie obniżenia Otmuchowskiego i Przedgórza Paczkowskiego, stanowi najdalej wysuniętą miejscowość na zachodzie województwa opolskiego. Leży na wysokości 240-300 m n.p.m, na terenie największej erozyjnej doliny powstałej wśród południowych dopływów Nysy Kłodzkiej.

W czasie opracowania zamieszkiwało w niej 1 200 mieszkańców. Wieś była zadbana, posiadała zabudowę o charakterze tradycyjnym, wpisywała się w krajobraz malowniczej okolicy.

We wsi występowała dawna zagroda o typie dośrodkowym, która stanowi 44% całej zabudowy. Współcześnie zagrody uległy modernizacji, a ich właściciele (60%) obecnie prowadzą działalność pozarolniczą. Większość budynków (85%) powstała przed rokiem 1945, nowe obiekty wpasowano w istniejącą strukturę wsi łańcuchowej. Stan techniczny większości obiektów był dobry, zdarzały się również prywatne budynki będące w stanie ruiny. Jeden z takich obiektów szpecił centrum wsi w pobliżu kościoła.

Charakterystyczny budynek mieszkalny we wsi był to nieduży obiekt murowany, kryty dwuspadowym dachem z czerwoną dachówką. Nie było jednolitego ustawienia budynków do drogi, były miejsca z ustawieniem kalenicowym, jak również szczytowym. Zieleń przy domach stanowiły przedogródki kwiatowe i, nawiązujące do miejskich, trawniki z krzewami. We wsi były sady.

Staffa M. (red.). 2008. Słownik geografii turystycznej Sudetów. Tom 21. Wydawnictwo I-Bis. Wrocław, 370-375.