DSC06876

Ocena - jesień 2008 r.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Gogolin -aktualne z 14.07.2008 r.

MPZP - obowiązuje MPZP z dnia 28.08.2001 r.

Układ przestrzenny - wieś zbliża się charakterem zabudowy do małego miasta. Nie stwierdzono negatywnych zmian od momentu opracowania.

Zabudowa - ma charakter zwarty. Atutem miejscowości są mury z kamienia wapiennego, które pojawiają się zarówno w ścianach budynków mieszkalnych oraz gospodarczych, jak i ogrodzeniach.

Zieleń, woda - prawidłowo utrzymane proporcje pomiędzy zielenią liściastą i iglastą na terenach wspólnych. Zbiornik w centrum wsi i staw znajdujący się w parku są, dzięki odpowiedniemu zagospodarowaniu otoczenia, ozdobami miejscowości. Od czasu opracowania wprowadzone zostały kolejne pozytywne elementy - np. pomost przy zbiorniku.

Projekty - koncepcja zagospodarowania zielenią terenu przy zbiorniku wodnym jest zrealizowana, projekty zawarte w pracy magisterskiej z 2007 r. zostaną również po części zrealizowane.

3.17. KONRADÓW, GMINA GŁUCHOŁAZY (2005)

Opracowanie 2005 r.

Wieś jest położona w malowniczej okolicy; dominantę krajobrazu stanowi Kopa Biskupia widoczna z wielu miejsc we wsi. Jest ona łańcuchówką założoną w głębokiej dolince Kletnicy (Sta-rynki), na wschód od Góry Parkowej i od drogi Gluchołazy-Zlate Hory, gdzie znajduje się przejście graniczne. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1263 r„ kiedy ta zwana była Villa Conradi.

Jej późniejsza nazwa - Kunzendorf była nazwą popularną na Śląsku - nadano ją wielu innym miejscowościom. Historia miasteczka wiąże się m.in. z kopalnią złota (szczególnie intensywne prace wydobywcze były prowadzone w XV-XVI w.). Pod koniec XIX w. wydobywano tu ochrę. Wieś podzielona była na części dolną i górną (z dworem i folwarkiem); w 1840 r. cala wieś składała się ze 195 domów¹⁰⁷.

Konradów ma szansę stania się uzdrowiskiem, gdyż w 1976 r. odwiercono tu podziemne wody mineralne. Znaczenie wsi podniosło otwarcie przejścia granicznego do Zlatych Hor 12 maja 1995 r.

Atutem wsi jest meandrująca wzdłuż całej miejscowości rzeka. W jej południowej części utworzono kilka stawów, które należy na nowo zagospodarować. W czasie opracowania wieś była czysta i bardzo zadbana. Uwagę zwracało interesujące zagospodarowanie wielu zagród. Mieszkańcy bardzo ciekawie wykorzystali małe formy zdobnicze nawiązujące do tradycyjnego charakteru miejscowości. Pozytywnym elementem były również drewniane ogrodzenia, żywopłoty lub całkowite otwarcie poszczególnych posesji. We wsi nie występowały ogrodzenia betonowe.

W Konradowie brakowało dominującego układu budynków do drogi, 60% ustawionych było kalenicowo, natomiast 40% szczytowo. Wieś się rozbudowuje, wiele obiektów powstało w ostatnim czasie, zaledwie około 60% budynków we wsi zbudowano przed rokiem 1945. Do czasów obecnych zachowało się jeszcze wiele wolno stojących stodół, najczęściej o konstrukcji murowanej, niestety, nie zawsze w dobrym stanie technicznym.

Określono, że ciekawa enklawa zieleni znajdowała się przy zbiornikach retencjonujących wodę do celów przeciwpożarowych (okolice przedszkola oraz świetlicy). Mogłoby być to miejsce odwiedzane zarówno przez dzieci, jak i osoby starsze.

Opracowaniem projektowym objęto dwa miejsca leżące w bezpośrednim sąsiedztwie - teren przy stawach oraz plac przy przedszkolu. Dzięki zagospodarowaniu tego terenu mieszkańcy wsi zyskają miejsce spotkań i rekreacji przeznaczone dla różnych grup wiekowych. Ze względu na dobrą lokalizację - w pobliżu usług - może utworzyć się tu centrum miejscowości o dużej atrakcyjności.

Opracowanie zostało przekazane w grudniu 2005 r.

Stada M. (red.), 2008. Słownik geografii turystycznej Sudetów. Tom 18, Wydawnictwo 1-Bis, Wrocław, 142—144;