DSCN0458

Wielkość wiertarki charakteryzuje się średnicą największego Wielkość wie    wiercony bez obawy przeciążenia,

otworu, *. "°“_n^bf    odległością otworu od kro-

wvsięgiem wrzeciona, ij* ^IłcłJ ^

wędzi przedmiotu, i głębokością wiercenia.

Wiertarki stojakowe (rys. 187). W wiertarkach tych wrzecen-nik wraz z silnikiem napędowym jest połączony na stałe ze stojakiem ze względu na duży ciężar i duże wymiary. Po prowadnicach stojaka przesuwa się skrzynka posuwów wraz z wrzecionem.

Skrzynka posuwów umożliwia kilka różnych wartości posuwów od 0,1 do 3 mm na 1 obrót. Dla jej zrównoważenia stosuje się przeciwciężary. Prędkość obrotowa wrzeciona może mieć kilka różnych wartości. Jeżeli zachodzi potrzeba zwiększenia liczby prędkości, należy stosować silniki wielobiegowe. Wszystkie posuwy mogą. być ręczne lub mechaniczne. Wiertarki są zaopatrzone w obiegowe urządzenia chłodzące.

Wiertarki promieniowe. Jeżeli zachodzi potrzeba ustawienia wiertła w określonym miejscu nad przedmiotem, to stosujemy wiertarki promieniowe, w których wrzeciennik jest umieszczony przesuwnie na obrotowej belce, zamocowanej również przesuwnie

Ry_S. 187 Wiertarka stojakowa

^Rys- 133. Wiertarka promieniowa

na pionowej kolumnie. Dzięki tvm tryem „ u w płaszczyźnie poziomej, obrotowemu w ^^0m: ,^posuwowemu , posuwowemu w płaszczyźnie pionowej, w,zccTo™'nS7v1

:r°;_s“ ™^{d hżdym} ■— **■*. p^.

Wiertarki promieniowe s, zwykle napędzane co najmniej dwoma silnikami, z których jeden służy do napędu wrzeciona a drugi do podnoszenia ramienia. Odznaczają się one dość sztywna budową i są przeznaczone do wiercenia dużych otworów. Największy wysięg dochodzi do 3000 mm. Szybkości skrawania i posuw są regulowane ręcznie lub mechanicznie przez skrzynkę biegów i posuwów.

Rys.

₁₈₉. Wiertarka wielowrzecionową szeregowa

Wiertarki wielowrzecionowe są używane wtedy, gdy w przedmiocie należy wywiercić szereg otworów. Wiertarki wielowrzecionowe dzielą się na dwie zasadnicze grupy: wiertarki szeregowe oraz wiertarki kolumnowe.

Wiertarki szeregowe składają się jak gdyby z kilku wiertarek (rys. 189) zmontowanych w jednym stojaku i używane są wtedy, gdy zachodzi potrzeba zmiany zamocowania przedmiotu, tzn. gdy otwory znajdują się na różnych ścianach przedmiotu. Każde wrzeciono wiertarki jest napędzane włas-ⁿym silnikiem.

Wiertarka kolumnowa Przedstawiona na rys. 190 ma

głowicę wielowrzecionową.

^apęd wrzecion jest dopro-    _waJkiem z dwoma przeguba-

^wadzany ze skrzynki przekładniowe ^ _{za ponl0}cą kół zęba-

i rozdzielany na poszczcgo ne j^j]^_udziesięciu wrzecion i są tych. Wiertarki te mają P° ^^{llka c} . _wielu otworów o różnej

Mywane do jednoczesnego wykonywania