DSCN1826

schiMfrcni»⁵P°^,'^f,n“

jchteofrcnia spofc«n». *ob. dymor-fcmośc Społeczna

Sejentyw. zob. naturalizm-anlynatu-ralizm. przesąd.

Semiotyczna teoria kultury, zob. kultura

Skala. zob. problem skali.

Socjalizacja, proces przyswajania prze/ jednostkę wiedzy, umiejętności i dyspozycji. czyniący ją zdolną do życia w społeczeństwie. Oddziaływania ze strony środowiska zmierzają do przekazania jednostce wzorów zachowań, norm. wartości oraz zdolności do samodzielnego utrzymania się i wykonywania określonych ról społecznych [J Szczepański 1970, s 94] Dzięki socjalizacji możliwy jest międzygcncracyj-ny proces transmisji kulturowej.

Socjalizacja to nie tylko zamierzone oddziaływania środowiska na jednostkę, lecz wszelkie wpływy-, w tym również i takie, które uznawane są za negatywne. Z tego względu nic można utożsamiać socjalizacji z wychowaniem, czyli intencjonalnym kształtowaniem osobowości według przy-jęfcgo w grupie ideału wychowawczego, jak •kształceniem, czyli przygotowywaniem do pełnienia określonej roli społecznej Kształ-

^iU1U: ***** ^d“ ,°^{prÓCZ n,e}J ^znić któJe,    ^ukryT^. ^w *n»kcic

uznawanych lub

któ^ ŁS^fŁ¹"⁶* ^{Uk/C 1} ‘>^th t>™ ^    ^r!^a,,T^ane *****>■

w ^ ⁿ'^{C MWs/c}

^cd/K/imc    socjalizacji

^fywne wujry ₇*. *^lko wyłącznic pozy-* to^**"* ' '''Włości, lec, i.,k.

cyjnym ^{Wan<Kci 0} charakterze dcw.a-

u* dw^et^!*    Podzielić

T^^^lizacj, picr-

wotnej - występującej w ,. stwa oraz fazę socjali, '    *

dotyczy osób już w jakiś '    £

towanych przez społcczeń^⁶ C Gcorgc’a H. Mcada okres wolnej kończy się, gdy ;Jt*¹'**ji _r.‘ tuje w swojej    4

monego innego”, tzn. gdy do identyfikacji nie tylk_{0 2}    ^f‘-

..znaczącymi innymi”, |_CCz ? Lu** [G.H. Mead 1975, s. 212-iT^-z jednej fazy do drugiej oznacza V* ‘ iż jednostka zyskała poczucie    ^

mości. Socjalizacja jest procesem _C'_Ł* który nie ogranicza się wyłącznic <J> kowego okresu życia człowieka w ku naruszenia przez jednostkę i norm tkwiących u podstaw porz^i. łcczncgo. poddawana jest ona /ś _r resocjalizacji. Zmierzają one do per,**, go zsocjalizowania jednostki a zwłama przystosowania jej do przestrzegano prr jętych w społeczeństwie standardom ós normatywnych.

W klasycznych ujęciach we -ujmowana jest jako proces przebiegi jednokierunkowo - jednostka niasm Sr ny przedmiot kształtowana jest pr/« czcnie. Współcześnie coraz wynnwj ^•^r' tuje się aktyw izm podmiotowy nie jest tylko biernym efektem oddza* środowiskowych, lecz sama. do p* ^ stopnia przynajmniej, kształtuje bierając wpływy, którym ehec chod/i się zatem od behawioralni i

cji człowieka, a równocześnie v* _y się możliwość autodewmim*^w[ port 1988. s. 34; P.L Berger. I 1983. s 88] (AS )

C finjC^

/oh ultruizm. autodetennini/‘^c ^.cr-

cji, dewiacja. enwirunmcnO'¹ c/lowick.i w socjologii, kont'*' tuncjoni/m. tożsamość, wzon '

Litcraturn    _1WJ. f**-

Allport O.. 1988. Otoba*# ¹ n' ‘    ^

szaun

Berger P.L, Luckmann I .

runie nectywittości. *