DSCN2832

§ 41. Uproszczenie grup spółgłoskowych. Różne typy upodow sprzyjają osłabieniu artykuiacyjnemu głosek, które może - najeżę^ w swobodnej i szybkiej wymowie — doprowadzić do zaniku (redukcji) nJ; nych spółgłosek w grupach spółgłoskowych.    "

I ) Regularnemu uproszczeniu ulegają grupy spółgłoskowe w niektóry często używanych formach wyrazowych, np.:    ¹

Seśćset —* śeśset || Se set )| seiset, p eńćset -» p 'ińcet, poźondny —» pozo ^mny, tseba II ćseba —* ćeba )j ćsea jj ćea || ća, użendńik —* uże ńik,

bez\zglendńe —* bezvzgleńe |j bezglendńe || be zgle ńe.

W liczebnikach p ^,jetnaśće_f j ev 'ietnaśće, p jeń-feśont, śeźjfeśont fon^ uproszczone stanowią normę wymawianiową. Nieuproszczone postaci tyą liczebników: p‘/enrnaśće, jev‘ientnaśće, p’ień-f-feśont || p’ieńćjfeśont, _Sa sztuczne. pretensjonalne i źle świadczą o językowych umiejętnościach U użytkowników.

2) Regularnemu uproszczeniu ulegają również grupy spółgłoskowe -fsk. —*■ -sk-. -fstf- —♦ -stf-, np.:

krakofsk 7 —♦ kra kosk 7, krulefsk 7 —* krulesk %

[ęzykoznafstfo —* ięzykoznastfo, yykonafstfo —| yykonastfo.