DSC7

miennym bagażem doświadczeń i wiedzy oraz odmiennymi predyspozycjami.

Program w niniejszym podejściu oznacza to, czego uczeń faktycznie się nauczył, a nie to, czego miał zostać nauczony, bierze zatem pod uwagę nie tylko jawne cele nauczania, ale także — w odróżnieniu od poprzedniego podejścia — tzw. ukryty program.

Jeśli instytucja oświatowa głosi, iż celem nauki języka obcego || jest rozwijanie sprawności mówienia, ale stopień z pisemnej, 1 gramatycznie ukierunkowanej pracy klasowej decyduje o oce- | nie semestralnej, doświadczenie ucznia mówi mu, iż jego suk- 1 ces zależy od znajomości form gramatycznych, a nie od po- i ziomu sprawności językowych. Doświadczenie to będzie więc | decydowało o nastawieniu ucznia do języka oraz o sposobach f uczenia się go w przyszłości.

Takie podejście do programu jest wyrazem większego zainteresowania rozwojem jednostki niż określonym celem, do którego warto dążyć. Jest też wyrazem indywidualizacji,

0    którą niezwykle trudno w masowej oświacie, dlatego częściej stosują go np. instytucje terapeutyczne czy szkoły społeczne. Jest to jednak ujęcie bardzo wartościowe, które należy szerzej propagować w systemie oświatowym.

***

Którakolwiek jednak droga zostanie obrana, autor może kształtować swój program w dwóch perspektywach:

• w perspektywie procesu nauczania według kryterium - zamierzonego rezultatu (jaki efekt nauczania uzyskać),

1    zalecanych treści (czego nauczać),