DSC1

mowycia. Pytania składające się na szkielet prac p_ro mowych pozwalają zaplanować tok konstrukcji progr^' a brzmią one następująco:

—    jakie cele edukacyjne powinna stawiać sobie szkoła,

—    jakie doświadczenia edukacyjne uczącego się powi_n

okazać się pomocne w realizacji tak sformułowanych lów,    I    '^r    ^ 1

—    jak dobrać i uszeregować owe doświadczenia, by zapew_n^ efektywne nauczanie,

—    jak ocenić efektywność tych doświadczeń.

Jest to zatem zestaw pytań: po co uczyć, czego uczyć, uczyć i jak oceniać, które wyznaczają typową procedurę prac programowych dla różnych przedmiotów szkolnych.

2. Program doświadczalny — paradygmat teoretyczny

W tym paradygmacie program ujmuje proces uczenia się | wcale nie jak poprzednio - jako uzyskiwanie wiedzy od i osoby kompetentnej — ale jako proces samodzielnego konstruowania tej wiedzy poprzez doświadczenie oraz indywidualną pracę nad rozwiązaniem postawionego przed j uczniem problemu.

Paradygmat teoretyczny, sformułowany w końcu lat j sześćdziesiątych przez Schwaba (Schwab 1970), wyznacza zatem procedurę prac programowych dla tych przedmiotów czy kursów, którym chce się nadać cechy zbliżone do cech | procesu badawczego.

Dla każdego hasła tematycznego:

-    formułujemy problem,

-    przewidujemy indukcyjny albo dedukcyjny tok postępo

wania.