DSC
51

m owych. Pytania składające się na szkielet prac _pro mowych pozwalają zaplanować tok konstrukcji progr^' a brzmią one następująco:    "^l

—    jakie cele edukacyjne powinna stawiać sobie szkoła,

-    jakie doświadczenia edukacyjne uczącego się powi_n okazać się pomocne w realizacji tak sformułowanych ^

iów,    ^cc'    ■ ■ i

g

—jak dobrać i uszeregować owe doświadczenia, by zape\v_nj^ efektywne nauczanie,    j

—jak ocenić efektywność tych doświadczeń.    j

Jest to zatem zestaw pytań: po co uczyć, czego uczyć, jak uczyć i jak oceniać, które wyznaczają typową procedurę prac programowych dla różnych przedmiotów szkolnych.

2. Program doświadczalny - paradygmat teoretyczny

W tym paradygmacie program ujmuje proces uczenia się 9 wcale nie jak poprzednio - jako uzyskiwanie wiedzy od I osoby kompetentnej - ale jako proces samodzielnego kon- Ą struowania tej wiedzy poprzez doświadczenie oraz indywidualną pracę nad rozwiązaniem postawionego przed | uczniem problemu.

Paradygmat teoretyczny, sformułowany w końcu lat _ sześćdziesiątych przez Schwaba (Schwab 1970), wyznacza zatem procedurę prac programowych dla tych przedmiotów czy kursów, którym chce się nadać cechy zbliżone do cech | procesu badawczego.

Dla każdego hasła tematycznego:

-    formułujemy problem,

-    przewidujemy indukcyjny albo dedukcyjny tok postępo-