DWIE WAŻNE OSOBISTOŚCI 1(1)

patrząc badawczo w twarze otaczających go ludzi. W końcu z tłumu wystąpiła nieśmiało mała, blada kobieta.

-    To ja dotknęłam Twojego płaszcza - powiedziała. - Byłam pewna, że to mnie uzdrowi.

-    Opowiedz o sobie - powiedział Jezus.

-    Choruję już od dwunastu lat -wyznała kobieta. - Cały majątek wydałam na lekarzy, ale czułam się coraz gorzej. Pomyślałam sobie, że jeśli tylko dotknę Twego płaszcza, zostanę uzdrowiona. I tak się stało!

Jezus spojrzał na nią z dobrocią. Dla Boga nie znaczyła ani trochę mniej od przełożonego synagogi.

- Moja córko - powiedział cicho -uzdrowiła cię twoja wiara we Mnie. Idź, i w pokoju i zdrowiu rozpocznij nowe życie.

Jezus patrzył, jak kobieta zwinnie przemyka się przez tłum i biegnie w kierunku domu. Jej twarz promieniała radością.