88 Dydaktyka ogólna
sic przekształcania rzeczywistości. U podstaw lej nowej teorii musi się więc znaleźć założenie o integralnym związku poznania z działaniem.
Zgodnie z tym założeniem podstawowym kryterium doboru i układu treści programowych powinny być względy światopoglądowe. W materiale nauczania poszczególnych przedmiotów należy przy tym eksponować icłi idee przewodnie, np. ideę ewolucji w biologii czy Ideę zależności funkcjonalnych w matematyce.
Oprócz tego trzeba by umożliwić uczniom wykorzystywanie zdobytej w szkole wiedzy do przekształcania dostępnych im fragmentów rzeczywistości przyrodniczej, społecznej, kulturalnej i technicznej. Wcielenie w życie tego postulatu Jest jednak uzależnione od treści i metod, które by wspomagały rozwój zdolności i zainteresowań poznawczych uczniów, a przede wszystkim sprzyjały kształtowaniu samodzielnego myślenia i działania oraz skłaniały do samokształcenia.
Można przypuszczać, że konkretyzacja wymienionych postulatów -oparta na zakrojonych na szeroką skalę badaniach empirycznych - przyczyni się do powstania programów odpowiadających zarówno wymaganiom społecznym, jak i indywidualnym potrzebom uczniów.
Teoria programowania dydaktycznego1
Pojawieniu się w połowie lat pięćdziesiątych nauczania programowanego towarzyszyła rozbudowa charakterystycznej dla niego teorii układu treści kształcenia, nazywanej niekiedy teorią strukturyzacji operatywnej. Teoria ta. w przeciwieństwie do opisywanych dotychczas, stanowi próbę formułowania odpowiedzi nic tyle na pytanie, czego uczyć na określonym szczeblu pracy dydaktyczno-wychowawczej, co raczej - Jak to czynić w sposób optymalny. Dlatego też rzecznicy omawianej teorii przywiązują dużą wagę do starannej analizy treści kształcenia, a zwłaszcza składających się na tę treść wiadomości oraz zachodzących między nimi związków. W tym celu posługują się przeważnie metodą tzw. macierzy dydaktycznych oraz metodą grafów.
Macierz jest konstrukcją teoretyczną, z której korzysta dydaktyka wf celu analizy treści kształcenia, struktury organizacyjnej szkolnictwa itp. Macierzą jest tablica złożona z określonej liczby kolumn i wierszy, klórych elementami są zwykle zera i Jedynki. Zero symbolizuje brak związku między treścią rozpatrywanych informacji, zawartych w' przedziałach figurujących wzdłuż przekątnej macierzy; Jedynka wskazuje na występowanie takiego związku.
A oto zerojedynkowa macierz dydaktyczna obrazująca strukturę treści obszaru pojęciowego pl. .Rodzaje zadań ze względu na cci wypowiedzi" (Matulka. 1974. s. 27 I nast.J. Na macierz tę składają się następujące informacje podstawowe:
89
Tretic kształcenia
-1. Zc względu na cci wypowiedzi zdania dzielą się na oznajmujące. pytające i rozkazujące.
2. Zdania oznajmujące są to zdania, w których mówiący oznajmia swój sąd o kimś lub o czymś, stwierdza, zaprzecza, przypuszcza o istnieniu czegoś.
3. Na końcu zdań oz najmujących stawia się kropkę.
4. Zdania pytające są to zdania, w których mówiący wypowiada pragnienie uzyskania od swego rozmówcy pożądanych informacji, tzn. pyta o coś.
5. Na końcu zdań pytających stawia się znak zapytania.
6. Zdania rozkazujące są to zdania, w których mówiący wypowiada rozkaz, żądanie, życzenie lub prośbę skierowaną do rozmówcy albo do osób. o których mówi.
7. Na końcu zdań rozkazujących stawia się wykrzyknik lub kropkę zależnie od tonu uczuciowego, który chcemy zdaniu nadać (rozkaz, życzenie. prośba).
8. Zdania oznajmujące. pytające i rozkazujące, zabarwione przez mówiącego uczuciowo, nazywa się zdaniami wykrzyknikowymi.
9. Niekiedy uczucie przejawiające się w zdaniu wykrzyknikowym zostaje wzmocnione przez dodanie na początku zdania (lub wyrazu) wykrzyknika.
10. Na końcu zdań wykrzyknikowych stawia się wykrzyknik".
Te same zależności można także przedstawić w postaci tzw. macierzy ! Davicsa oraz grafu2 (patrz rys. I, 2. 3).
1 |
2 |
3 |
4 |
s |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
t |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
t |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
f |
0 |
1 |
0 |
t |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
I |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
Rys. I. Macierz zerojedynkowa
1 |
— | ||||||||
2 | |||||||||
3 |
■ ’1 | ||||||||
4 | |||||||||
5 | |||||||||
6 | |||||||||
7 | |||||||||
e | |||||||||
9 | |||||||||
_ |
10 |
Rys. 2. Macierz Davicsa
Opisowi nauczania programowanego poświęcono w całości rozdział XVIII. TYitaJ przedmiotem uwagi Jest wyłącznie opracowana przez rzeczników te co nauczania teo analizv Ircścł kształcenia.
Grafy są to proste figury geometryczne, złożone z punktów (wierzchołków) ł krawędzi ączących niektóre z tych punktów. Punkty oznaczają poszczególne Informacje, natomiast krawędzie - związki zachodzące między Informacjami. Jeśli informacje są od siebie zależne, zaznacza się to strzałkami na poszczególnych krawędziach; Jeśli nic - na krawę izlach nie umieszcza sic strzałek (por. Niciuicrko. 1991. s. 27 -30)