Finanse p stwa Wypych8 119

Finansowanie przedsiębiorstwa

nie od relatywnie niższego kosztu pozyskania kapitału w porównaniu z kredytem) sprowadzają się głównie do tego, że emisja papierów komercyjnych umożliwia dotarcie do szerokiego kręgu dawców kapitału (nabywcami mogą być nie tylko banki, ale i inne instytucje finansowe, a także przedsiębiorstwa i osoby fizyczne). Zgromadzone mogą być w ten sposób poważne kwoty, przekraczające możliwości finansowe jednego banku. Nabywcy papierów komercyjnych również osiągają korzyści. Sprowadzają się one do wysokiego bezpieczeństwa lokat, korzystniejszych odsetek w porównaniu do depozytów bankowych oraz bonów skarbowych oraz dużej płynności ze względu na możliwość ich sprzedaży na rynku wtórnym.

Emisja krótkoterminowych papierów wartościowych w Polsce odbywać się może na podstawie prawa wekslowego, kodeksu cywilnego oraz ustawy o obligacjach.

Przykładami papierów dłużnych emitowanych w oparciu o przepisy prawa wekslowego są m in.: bony komercyjne Polskiego Banku Rozwoju. Komercyjny Weksel Inwestycyjno Terminowy (KWIT), którego organizacją emisji zajmuje się ING Bank, Weksel Inwestycyjno-Komercyjny (WIK) - organizatorem emisji jest Kredyt Bank PBI. Emitentami bonów komercyjnych PBR są m. in. Elwo, Swarzędz, Stocznia Szczecińska, Łódzka Drukarnia Akcedysowa, Próchnik, Van Pur. Z emisji KWIT-ów korzystają m in. Cegielski, PLL LOT, Fiat, Elbrewery, Górażdże. Weksle Inwestycyjno-Komercyjne wyemitowały m.in. Budimcx, Indykpol, Stocznia Gdynia, Polmos Kraków. Znaczącym organizatorem emisji papierów dłużnych opartych o prawo wekslowe jest również Pekao, z usług tego banku korzystają m.in. Dolna Odra. PLL LOT. Universal.

W oparciu o kodeks cywilny emitowane są krótkoterminowe papiery dłużne o nazwach „bony komercyjne”, „bony handlowe”, „bony inwestycyjne”. Organizatorami emisji są m.in. Centrum Operacji Kapitałowych Banku Handlowego, Reiffeisen, Bank Rozwoju Eksportu. Spośród wielu firm jako emitentów tego typu papierów wartościowych wskazać można Telewizja Polska, DAEWOO-FSO, Azoty, Pekaes, Węglokoks, PZL Świdnik, Beton Stal, ZPO Bytom (organizator emisji - Bank Handlowy); Animex, Boryszew, X NFI, NFI Kwiatkowski (Reiffeisen) oraz Elektrobudowa, Universal, Zakłady Azotowe Puławy (Bank Rozwoju Eksportu)

Stosunkowo najmniej jest wykorzystywana do tej pory w Polsce, jako źródło krótkoterminowego finansowania przedsiębiorstw, emisja obligacji. Wynika to z faktu dość rygorystycznych wymogów, które stawia przed emitentami ustawa o obligacjach, dotyczących obowiązku ujawniania informacji oraz konieczność uiszczania 2 % opłaty skarbowej w obrocie na rynku wtórnym. Nie bez znaczenia jest również i to, że obligacja uznawana jest powszechnie jako instrument rynku kapitałowego, a więc forma pozyskiwania kapitału na okres co najmniej jednego roku lub dłuższy. Obligacje wyemitowały za pośrednictwem ING Banku takie firmy jak: Citroen, Mc DonakTs, Makro Cash and Carry.

Na koniec lutego 1998 roku wartość wyemitowanych krótkoterminowych papierów wartościowych przekroczyła 3100 min zł, co stanowiło 70 % wartości wyemitowanych wszystkich pozarządowych papierów wartościowych. Bankami o największym udziale w organizacji emisji krótkoterminowych papierów wartościowych są: ING Bank (ok. 25 % udziału), COK Banku Handlowego (18 %) oraz Pekao i BRE (po 9 %).¹

3.1. Leasing

Leasing traktowany jest jako tzw. alternatywna forma pozyskiwania kapitału obcego, która po raz pierwszy pojawiła się w USA w latach pięćdziesiątych. Istniały dwie zasadnicze przesłanki powstania umowy tego typu, mające swoje źródło po stronie popytowej i podażowej. Z jednej strony producenci dóbr (zwłaszcza inwestycyjnych) borykali się z problemem znalezienia nabywców na swoje towary, a z drugiej strony nabywcy mieli kłopoty ze zgromadzeniem odpowiednio wysokiego kapitału umożliwiającego zakup towarów. Leasing stał się remedium dającym możliwość nie tylko usunięcia kłopotów, ale i będącym źródłem sukcesów finansowych. Jeżeli przedsiębiorstwo nie posiada odpowiednich środków na sfinansowanie zakupu dobra inwestycyjnego może pozyskać to dobro przez leasing.

Leasing określany jest powszechnie jako forma pozyskiwania rzeczowych składników majątkowych na podstawie umowy zawartej na określony czas, zgodnie z którą leasingodawca zobowiązuje się oddać określony obiekt do dyspozycji leasigobiorcy w zamian za płatności dokonywane w ratach. Dzięki leasingowi jego biorca może skorzystać z określonego obiektu bez konieczności opłacenia jego równowartości, co oznacza, że właścicielem obiektu w czasie trwania umowy jest le-

Informacje liczbowe podano za: Papiery dłużne, op.cit.