Image 112

3.    Model konkurencji doskonałej opiera się na następujących założeniach,

założenie jednorodności produktu, założenie pełnej mobilności czynnik<J3 produkcji, duża liczba sprzedających i kupujących, założenie doskonałej3 formacji o rynku.    ⁿ'

4.    Analiza rynku doskonale konkurencyjnego dotyczy krótkiego i długj_eQ

okresu czasu. W krótkim okresie czasu rozmiary przedsiębiorstwa a takż liczba przedsiębiorstw w gałęzi są stałe. Produkcja zmienia się wraz »⁶ zmianami wykorzystania czynników zmiennych.    ⁵

W długim okresie czasu zmieniają się rozmiary przedsiębiorstwa oraz liczb przedsiębiorstw w gałęzi.

5.    Krzywa popytu na produkty przedsiębiorstwa doskonale konkurencyjnego przybiera postać linii prostej, równoległej do osi odciętych (E_p = 0). W rezul-tacie występuje równość następujących wielkości: cena = przychód przeciętny = przychód marginalny (P = PP_p = PM_p).

6.    Przedsiębiorstwo działające na rynku doskonale konkurencyjnym dąży do maksymalizacji zysku. Kryterium optymalizacji odnosi się zarówno do maksymalizacji zysku dodatniego, jak i do minimalizacji zysku ujemnego (straty) przedsiębiorstwa.

7.    Przedsiębiorstwo maksymalizuje zysk w krótkim okresie czasu, jeżeli dla danej ceny rynkowej osiąga wielkość produkcji, dla której różnica między przychodem całkowitym i kosztem całkowitym jest maksymalna.

8.    Zgodnie z równorzędnym kryterium optymalizacji zysk przedsiębiorstwa doskonale konkurencyjnego osiąga maksimum, jeżeli PM_p = KM i KM jest rosnący.

9.    Przedsiębiorstwo znajduje się w stanie równowagi krótkookresowej jeżeli, przy danych kosztach produkcji i danej cenie rynkowej, wytwarza wielkość produkcji maksymalizującą zysk.

10.    Graniczny punkt opłacalności lub punkt niwelacji przedsiębiorstwa charakteryzuje się tym, że: KCP = minimum = P = PM_p = KM. W punkcie tym firma osiąga zysk zerowy. Dla każdej ceny wyższej od tego punktu zysk przedsiębiorstwa jest dodatni.

11.    Punkt zamknięcia przedsiębiorstwa charakteryzuje się tym, że: KZP = minimum = P = PM_p = KM. Dla każdej ceny poniżej tego punktu produkcja jest całkowicie nieopłacalna i przedsiębiorstwo należy zamknąć.

12.    Krótkookresowa krzywa podaży przedsiębiorstwa na rynku doskonale konkurencyjnym pokrywa się z rosnącym odcinkiem KM, znajdującym się po* wyżej minimum KZP.

13.    Krótkookresowa krzywa podaży gałęzi przemysłu jest sumą krzywych podaży przedsiębiorstw wchodzących w skład gałęzi.

14.    Równowaga rynkowa w krótkim okresie czasu znajduje się w punkcie prze* cięcia krzywej popytu rynkowego z krzywą podaży rynkowej. W punkcie równowagi następuje maksymalizacja zadowolenia wszystkich konsumentów oraz maksymalizacja zysków wszystkich przedsiębiorstw.

15.    Przedsiębiorstwo osiąga równowagę w długim okresie czasu dla takiej wie* kości produkcji, dla której przychód marginalny (PM_p = P) zrównuje s# z krótko i długookresowym kosztem marginalnym (KM).

_Gałąź przemysłu osiąga równowagę w długim okresie czasu w punkcie ^1b zrównania się ceny rynkowej z minimum długookresowej krzywej KCP.

- Zmianom skali produkcji gałęzi przemysłu towarzyszą stałe, rosnące lub malejące koszty produkcji przedsiębiorstw gałęzi. Można wyróżnić trzy rodzaje przemysłów:

__ przemysł o stałych kosztach: zmiana liczby przedsiębiorstw w gałęzi nie powoduje zmian krzywych kosztów przedsiębiorstw.

- przemysł o rosnących kosztach: wzrost (spadek) liczby przedsiębiorstw w gałęzi powoduje wzrost (spadek) krzywych kosztów przedsiębiorstw.

_ przemysł o malejących kosztach: wzrost (spadek) liczby przedsiębiorstw w gałęzi powoduje spadek (wzrost) krzywych kosztów przedsiębiorstw. 18. Krzywa podaży gałęzi przemysłu w długim okresie czasu jest linią poziomą w przypadku przemysłu o statych kosztach, jest linią o nachyleniu dodatnim w przypadku przemysłu o rosnących kosztach oraz linią o nachyleniu ujemnym w przypadku przemysłu o malejących kosztach.

225