Glikozydy nasercowe
Mimo że glikozydy naparstnicy są stosowane w oficjalnym lecznictwie od 200 lat, ciągle jeszcze do końca nie wiadomo,
jak się z nimi obchodzić, jakie mają walory, a jakie ograniczenia.
Glikozydy nasercowe działają wielokierunkowo na niewydolne serce głównie zwiększają siłę skurczu (działanie inotropowe dodatnie) i kurczliwość.
Glikozydy nasercowe mają wąski współczynnik terapeutyczny, dlatego też wymagają bardzo ostrożnego dawkowania i ścisłego monitoring poziomu w surowicy.
Do najważniejszych czynników zmniejszających tolerancję glikozydów naparstnicy i wpływających na występowanie objawów arytmii należą:
1) wiek - powyżej 65 łat,
2) hipoksja - niedotlenienie
3) niewydolność nerek,
4) !!! hipokaliemia (K<3,5 mmoł/ł) - uwaga przy stosowaniu leków moczopędnych,
6) niewydolność krążenia,
7) świeży zawał serca,
8) preparaty wapnia, leki adrenomimetyczne, chinidyna, werapamił, nifedypina, kwas acetylosalicylowy
zwiększają stężenie digoksyny w surowicy.
Stosowanie glikozydów zmienia EKG serca, obserwujemy charakterystyczne skrócenie odstępu QT, „miseczkowaty” kształt odcinka ST z odwróceniem załamka glikozydów. Dawkowanie glikozydów jest wysoce indywidualne. Coraz większe znaczenie w określeniu dawkowania i ocenie ewentualnego zatrucia ma oznaczanie stężenia glikozydów w surowicy. Ze względu na działanie toksyczne glikozydów nasercowych oraz powodowanie zwiększenia zużycia tlenu przez mięsień sercowy, w ostatnich latach istnieją tendencje zmierzające do znacznej redukcji dawek.
Preparaty
Digoksyna (digoxin), tabl. 0.25 mg, amp 0.5 mg.
Lanatosid C (lanatosidum C), tabl. 0.25 mg, amp, 0.4 mg/2 ml.
Metylodigoksyna (metildigoxin, Bemecor, Landicor ) inj. 0,2 mg/2 ml, krople 0,6 mg/1 ml (10 ml), tabl. 0,1 mg
Proscillaridyna (Talusin) draż. 0.25 mg. Wchłania się z przewodu pokarmowego
Objawy zatrucia glikozydami nasercowymi dotyczą przewodu pokarmowego oraz układu nerwowego i narządu wzroku.
Obserwuje się:
1. Częstoskurcz serca i powrót niewydolności krążenia.
2. Objawy brzuszne: brak apetytu, nudności i wymioty, bóle brzucha i biegunka.
3. Nadmierną pobudliwość nerwową bezsenność, uczucie osłabienia mięśni, zaburzenia wzrokowe (widzenie barwne lub przyćmione, mroczki, błyski).
W leczeniu niemiarowości należy stosować pozajelitowo lub doustnie sole potasowe, a w razie nieskuteczności - lidokainę, fenytoinę, P-adrenolityki lub prokainamid.
###