image 6(1)

inhibitory konwertazy angiotensynowej

Duża skuteczność terapeutyczna, korzystny profil działania i dobra tolerancja stanowią podstawę do szerokiego stosowania tej grupy leków w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Dodatkowo pozycję tych leków ugruntowały liczne i dobrze udokumentowane badania kliniczne wskazujące na ochronny ich wpływ na układ sercowo-naczyniowy i nerki.

Mechanizm działania tych leków wynika z hamowania działania enzymu konwertującego przekształcającego angiotensynę I

w angiotensynę II, co w efekcie prowadzi do zmniejszenia jej wpływu na naczynia krwionośne.

Następstwem tego jest zmniejszenie oporu naczyniowego, obciążenia wstępnego i następczego serca, redukcja ciśnienia krwi oraz zwiększenie objętości wyrzutowej serca. Zmniejszone wytwarzanie angiotensyny II doprowadza do zmniejszonego uwalniania katecholamin oraz aldosteronu i wazopresyny. Duża część obserwowanych efektów farmakologicznych zależy od wpływu tych leków na układ kininowy.

Konwertaza angiotensynowa, jest enzymem biorącym udział w unieczynnianiu bradykininy. Sama bradykinina bezpośrednio jak też za pośrednictwem prostacykliny i tlenku azotu wywiera działanie naczyniorozszerzające, stabilizujące śródbłonek i przedwrodnikowe. Oprócz działania hipotensyjnego leki te mogą poprawiać tolerancję węglowodanów i hamować przerost mięśnia sercowego Inhibitory konwertazy wywierają też korzystny efekt na funkcję nerek szczególnie w nefropatii cukrzycowej i nadciśnieniu.

Zastosowanie.

Inhibitory konwertazy można bezpiecznie stosować w leczeniu nadciśnienia tętniczego u chorych ze współistniejącymi chorobami: astmą oskrzelową, miażdżycą obwodową, cukrzycą czy chorobami nerek . Zaletą tych leków jest dodatkowo brak wpływu na sprawność intelektualną i seksualną, jak też dobra tolerancja przez pacjentów.

Jako leki przeciwnadciśnieniowe nie powodują retencji wody, sodu i utraty potasu i przyspieszenia rytmu serca

Działania niepożądane.

Występują zwykle rzadko. Do najczęściej obserwowanych należy zaliczyć kaszel ( spowodowany wzrostem poziomu bradykininy).

Pojawia się zwykle u kilku do kilkunastu procent chorych i stanowi najczęstszą przyczynę odstawienia leczenia tymi lekami.

Do rzadziej rejestrowanych działań niepożądanych zaliczyć należy hipotonię(spadek ciśnienia) po pierwszej dawce, duszność, hiperkaliemia, proteinuria, oliguria, pokrzywka, świąd , łysienie , neutropenia .

7