Image 99

2.    Szczególne znaczenie ma analiza kształtowania się kosztów produkcji w krótkim i w długim okresie czasu. Z tego punktu widzenia koszty dzieli sie na stałe i zmienne.

3.    W krótkim okresie czasu pewne koszty są niezależne od rozmiarów produkcji (np. płace pracowników administracji, koszty zużywania się maszyn i budynków, spłata kredytów, itp.), inne natomiast zmieniają się wraz ze zmianami wielkości produkcji (np. płace pracowników produkcyjnych, koszty surowców, energii, itp.). Pierwsze z nich określa się mianem kosztów stałych, drugie nazywa się kosztami zmiennymi.

4.    W długim okresie czasu wprowadzane są nowe technologie produkcji W rezultacie wszystkie koszty przybierają charakter kosztów zmiennychTl

5.    Podstawowe kategorie kosztów krótkookresowych są następujące: KSC -koszty stałe całkowite, KZC - koszty zmienne całkowite, KC - koszty całkowite (KSC + KZC), koszty przeciętne (KSP, KZP, KCP) oraz koszty marginalne (KM).

6.    Wraz ze wzrostem wielkości produkcji koszty kształtują się następująco: -KSC nie ulega zmianie. - KSP nieustannie zmniejsza się. - KZC początkowo rośnie wolniej od wzrostu produkcji a następnie zaczyna wzrastać szybciej aniżeli produkcja. - KZP początkowo spada a później zaczyna wzrastać. - KM początkowo zmniejsza się a następnie zaczyna wzrastać.

7.    Między kosztem zmiennym przeciętnym (KZP) i produktem przeciętnym (PP) a także między kosztem marginalnym (KM) i produktem marginalnym (PM) istnieje zależność odwrotna.

KZP

(i).

8.    Przebieg krzywych kosztów przeciętnych i marginalnych można wyznaczyć w oparciu o krzywą kosztu całkowitego. Dla danej wielkości produkcji koszt przeciętny wyznaczamy obliczając nachylenie linii łączącej początek układu z wybranym punktem na krzywej kosztu całkowitego. Koszt marginalny wyznaczamy jako nachylenie linii stycznej do wybranego punktu na krzywej kosztu całkowitego.

9.    Współzależności między zmianami kosztów są takie, że KSP nieustannie spada, natomiast krzywa KM przecina krzywe KZP i KCP w punktach, w których te ostatnie osiągają minimum.

10.    Charakterystyczny kształt litery U jaki przybierają krzywe kosztów zmiennych przeciętnych oraz kosztów marginalnych w krótkim okresie czasu jest odzwierciedleniem prawa malejących przychodów w produkcji.

11.    W długim okresie czasu powstają możliwości powiększania produkcji poprzez budowanie nowych, większych zakładów stosujących nowe technologie wytwarzania. Wszystkie koszty produkcji ulegają zmianom.

12.    Długi okres czasu określany jest mianem horyzontu planowania. Producen dokonuje wyboru najkorzystniejszych rozmiarów przedsiębiorstwa - planuje powiększenie produkcji i wielkości zakładu z punktu widzenia minimalizacji kosztów.

14.

_retycznie istnieje nieskończenie wiele możliwych wielkości przedsiębiorstw z których każde posiada odpowiednią krzywą kosztów całkowitych, „ceciętnych i marginalnych.

P _żda krótkookresowa krzywa kosztów całkowitych (KC,, KC₂,.... KC_n) sta-• się punktem na krzywej kosztów całkowitych w długim okresie czasu.

_{żda z} krzywych kosztu przeciętnego w krótkim okresie czasu (KCP,, [<CP KCPJ jest styczna do krzywej kosztu przeciętnego w długim okresie czasu.

Istnieje tylko jedna krzywa krótkookresowa kosztu przeciętnego, której minimum jest styczne do krzywej kosztu przeciętnego w długim okresie czasu. W punkcie tym długookresowa krzywa kosztu przeciętnego osiąga swoje

15.

minimum.

16    Długookresowa krzywa kosztu przeciętnego spada wraz ze zwiększaniem rozmiarów przedsiębiorstwa a następnie, po przekroczeniu pewnej wielkości zakładu, dla której KCP osiąga minimum, koszty przeciętne zaczynają wzrastać.

17    Zwiększanie produkcji na drodze powiększania rozmiarów przedsiębiorstwa powinno odbywać się do momentu zrównania się minimum kosztu przeciętnego dla danej wielkości zakładu z minimum kosztu długookresowego.

18.    Kształtowanie się długookresowej krzywej KCP można powiązać z korzyściami skali produkcji. Rosnącym korzyściom skali odpowiada spadająca krzywa KCP, natomiast malejącym korzyściom skali odpowiada rosnąca krzywa KCP.

19.    Długookresowa krzywa kosztów marginalnych przecina zawsze krótkookresowe krzywe KM przy takich rozmiarach produkcji, dla których krótkookresowe krzywe KCP są styczne z długookresową krzywą KCP.

20.    W punkcie minimum długookresowej krzywej kosztu przeciętnego następuje zrównanie się wszystkich krótko i długookresowych kosztów przeciętnych i marginalnych.