Image0044

obozów. Natknęli się na oddział muzułmanów i stoczyli ciężką walkę. Król Anglii o mało nie dostał się do niewoli. Jeden z jego towarzyszy poświęcił się dla niego, dlatego król uratował się, natomiast tamten mężczyzna został pojmany. Miała miejsce w tym czasie również inna bitwa między muzułmanami i Frankami, a wygrali ją muzułmanie.

Kiedy Saladyn spostrzegł, że Frankowie zatrzymali się w Jafie i nie opuszczali jej oraz rozpoczęli odbudowę miasta, wyruszył do An-Natrun¹ trzynastego dnia miesiąca ramadan [587 AH-4 X 1191], rozbijając tam obóz. Korespondował z nim król Anglii prosząc o negocjacje w sprawie zawieszenia broni. [53] Wysłannicy powracali ciągle do króla Al-‘Adila Abu Bakra Ibn Ayyuba, brata Saladyna. Sprawa stanęła na tym, że król Anglii [obiecał] wydać swą siostrę² za króla Al-‘Adila. Tymczasem Jerozolima i wszystko co było w rękach muzułmanów z kraju As-Sahil³ należeć miało do Al-^łAdiIa. Akka i to, co było w rękach Franków należeć miało do siostry⁴ króla Anglii, wraz z królestwem morskim⁵ należącym do niej, a odziedziczonym po jej mężu⁶*. Zgodzili się na tę umowę templariusze. Al-‘Adil przedstawił pakt Saladynowi, a ten się zgodził. Kiedy pojawiła się ta informacja, zebrali się kapłani, biskupi oraz mnisi u siostry króla Anglii i odradzali jej ślub, więc ta nie wyraziła zgody. Mówiono, że przeszkodą było coś innego i wie to tylko Bóg. Później Al-‘Adil i król Anglii spotkali się i rozmawiali w sposób pokojowy⁷. [Król Anglii] poprosił Al-^łAdila, by mógł posłuchać śpiewu muzułmanów. Al-‘Adil przywołał dla niego śpiewaczkę grającą na harfie. Zaśpiewała mu, a on to pochwalił. Nie zapanował jednak między nimi pokój. Król Anglii kierował się bowiem podstępem. Następnie Frankowie ujawnili swoje zamiary wyruszenia na Jerozolimę, więc Saladyn udał się do Ar-Ramla.

Zostawił ładunek w An-Natrun i zbliżył się do Franków. Oczekiwał ich dwadzieścia dni, a ci się nie ruszyli. Podczas postoju miało miejsce kilka potyczek pomiędzy stronami, a wszystkie wygrali muzułmanie.

Saladyn powrócił do An-NatrGn. Frankowie wyruszyli z [54] Jały do Ar-Ramla trzeciego dnia miesiąca dG al-qa‘da [587 AH-22 XI 1191] z zamiarem ruszenia na Jerozolimę. Połączyły się ze sobą [grupy Franków], więc problem stał się poważny i [muzułmanie] stali się ostrożniejsi. Co godzina podnosił się wśród żołnierzy alarm, więc znaleźli się w stanie wielkiego napięcia. Nadeszła zima, przynosząc ze sobą błoto i deszcze. Saladyn zobaczył nadejście zimy, ciągnące się w nieskończoność deszcze i to, że ludzie byli z tej przyczyny w beznadziejnym położeniu. Dostrzegał też potworne zimno, uciążliwe noszenie broni i czuwanie powodujące ciągłe zmęczenie wojsk, którym nieustannie dłużyły się dni. Zezwolił więc żołnierzom na powrót do kraju, by mogli odpocząć. On sam udał się do Jerozolimy z tymi, którzy z nim pozostali. Weszli wspólnie do miasta i nabrali sił. Saladyn zatrzymał się przy meczecie Al-Aq$ń⁸, sąsiadującym z kościołem Zmartwychwstania. Przystąpił do nich oddział z Egiptu, którego dowódcą był emir Abu al-HaygS’ as-Samln⁹, więc wzmocniły się nastroje muzułmanów w Jerozolimie. Frankowie ruszyli z Ar-Ramla do An-Natrun trzeciego dnia miesiąca (ju al-higga [587 AH-22 XII 1191] z zamiarem zdobycia Jerozolimy. Dochodziło między nimi i przednią strażą muzułmańską do potyczek. Podczas jednej z nich muzułmanie wzięli do niewoli ponad pięćdziesięciu rycerzy wyróżniających się spośród Franków sławą i odwagą. [55] Kiedy Saladyn wszedł do Jerozolimy, nakazał naprawienie muru i odnowienie tego, co było w nim zepsute. Solidnie umocnił punkt, z którego zdobył miasto. Rozkazał wykopać rów na zewnątrz. Przekazał każdą wieżę pod dowództwo emira, który przejął jego pracę. Jego syn Al-Afdal sprawował kontrolę od bramy Al-‘Amud¹⁰ do bramy Ar-Rahma¹¹. Atabeg ‘Izz ad-DTn Mas‘ud, władca Mosulu, wysłał grupę budowniczych wprawionych w cięciu skał.

43

1

   W5dl an-Natrun - m. w Egipcie, 80 km na pd.-wsch. od Aleksandrii.

2

   Siostrą Ryszarda była Joanna z Anglii (1165-1199).

3

   Tj. Wybrzeża

4

   Ponownie Joanna z Anglii, siostra Ryszarda Lwie Serce.

5

   Mowa o państwie krzyżowców w Ziemi Świętej.

6

^I9‘ Tym mężem był Wilhelm II (1153-1189), zwany Dobrym, król Sycylii i Neapolu w latach 1166-1189.

7

Baha’ ad-Din 187-188.

8

   Al-Aq$ś - meczet w Jerozolimie, miejsce szczególnej czci muzułmanów.

9

   Wspomniany już wcześniej, Husam ad-DTn Abu al-Hayg2’ as-SamTn, wówczas emir Erbilu.

10

   Tzn. Brama Kolumny lub Damasceńska, prowadzi w kierunku Damaszku.

11

²⁰⁵ Tj. Złota Brama, prowadzi na Wzgórze Świątynne dawnej Świątyni Salomona.